#1Όταν κάποιος δεν μου πολυάρεσε έβλεπα όλες τις δυσκολίες που είχα-απολύτως αληθινές- κι έτσι δεν τρελαινόμουν να δώσω συνέχεια και "δεν-ήξερα-τι-ήθελα". Μόνο υπό ιδανικές συνθήκες και χωρίς να μου προκαλεί σκοτούρες ασχολιόμουν. Ενώ αν κάποιος μ' ενδιαφέρει πραγματικά, ως εκ θαύματος, μέχρι ενός λογικού σημείου( γιατί αν δεν με πολυθέλει, να τον παρακαλέσω; )καμία δυσκολία δεν ήταν αρκετή για να μην είμαι ξεκάθαρη ότι ο άλλος μ' ενδιαφέρει και τον θέλω στη ζωή μου. Οπότε, με αυτή την βασική γνώση προσπαθώ να μην παραμυθιάζω ή να παραμυθιάζομαι.