Μα δεν είναι καθόλου δύσκολο στην Ελλάδα της κρίσης μια κακή φάση να κρατάει χρόνια. Και πλήττει πάρα πολύ τους σημερινούς 30-40 χρονών άνδρες που γαλουχήθηκαν με το μοντέλο του υπερεπιτυχημένου επαγγελματία που στα 40 του το πολύ θα είχε φτιάξει σπίτι, εξοχικό, μπορεί και ένα μικρό σκάφος, σίγουρα 2 παιδιά και θα πέρναγε τη ζωή του με εξόδους και διακοπές. Για πολλούς πλέον δεν είναι εφικτό ούτε σπίτι να νοικιάσουν, κι όσο για γάμο και παιδιά μόνο αν υπάρχει βοήθεια από πεθερικά. Όλο αυτό τους ρίχνει ψυχολογικά, μιλάμε για φοβερή ματαίωση των προσδοκιών και όσο βαθαίνει η κρίση τόσο βαθαίνει και η απόγνωση. Όλο αυτό βέβαια έχει επίπτωση και στο σεξουαλικό. Είναι πλήρης ματαίωση του κοινωνικού του ρόλου. Σίγουρα είναι εύκολο να πει κάποιος, άμα θέλει κανείς παλεύει και τα καταφέρνει. Μπορεί όμως να παλεύει αλλά και πάλι να μην του βγαίνει. Επίσης, για μας τις γυναίκες είναι πιο χαλαρά τα πράγματα γιατί κανείς δεν θα μας χτυπήσει στο οικονομικό(εμάς μας χτυπάνε στην εμφάνιση και την ηλικία). Άρα μια γυναίκα που έχει μείνει άνεργη για χρόνια και δεν έχει ούτε για τα ταμπόν της, είναι εντάξει από την κοινωνία, θα τη φροντίσουν είτε οι γονείς είτε ο άντρας της (και αλοίμονο του αν δεν το κάνει και τη θεωρήσει παράσιτο και τεμπέλα). Αν όμως ένας άντρας είναι χρόνια άνεργος τότε θεωρείται τεμπέλης, άχρηστος, ρεμάλι, λούζερ, παράσιτο κτλ και ειδικά αν τον συντηρεί η γυναίκα του είναι μια ειδική κατηγορία άχρηστου από μόνη της (και η γυναίκα του θεωρείται μεγάλο θύμα). Όλα αυτά φυσικά τα ειπράττει ο σύγχρονος άντρας και βέβαια έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση του.
