Καθε ενα απο αυτα τα ωραια που λες αγαπητε Αρη μου θυμιζει τους εξης στιχους του Βαρναλη:Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!