Προσωπικά, ως εργαζόμενη στην εκπαίδευση, έχω να πω ότι καιρός ήταν! Πλέον οι μισοί μαθητές είναι αριστούχοι, αλλά έπαιρναν τη σημαία οι δύο. Πάλι υπήρχε το θέμα της τύχης δηλαδή. Τα υπόλοιπα έκλαιγαν (αν είναι δυνατόν), οι γονείς σφάζονταν μεταξύ τους, έλεγαν κακίες για τα παιδιά που κέρδιζαν τη σημαία, λες και έφταιγαν αυτά που ήταν λίγο πιο τυχερά! Χάλασαν φιλίες μεταξύ παιδιών μπροστά στα μάτια μας για τη σημαία!Να μην τα πολυλογώ, αν αρχίσω να αναφέρω περιστατικά θα κουράσω. Δεν είναι επιβράβευση η σημαία, κακώς συνδέθηκε με αυτό, λόγος για καυγά και στενοχώρια ήταν.
