…Αμ, εσύ θα έπιανες το σιταντελένιο υπονοούμενο -με την πρώτη αναφορά- και άνευ περαιτέρω εξηγήσεων, στο άρθρο του Φώντα. Anyway, you can’t always get what you want.Συμπαθέστατο το sun, δεν θυμάμαι να έχει τύχει να ακούσω το emotions, λέει σαν σύνολο; Δυστυχώς έχω συνδέσει τους pretty things με το μπουρδοειδές κομμάτι s.f. sorrow is born, που με παραπέμπει στην ακόμη χειρότερη μπούρδα το: my white bicycle των σχετιζόμενων tomorrow, που για κάποιο λόγο θεωρείται ψυχεδελικό must: ένα πράγμα έχω να πω, κι αυτό είναι https://www.youtube.com/watch?v=N7454KB_2z0(με έμφαση στους στίχους:Why?Oh why?Oh why?Oh whyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy?). Πιο ζεστά ενθυμούμαι το σιγκλάκι walking through my dreams at night, που όμως είναι των αρχών του ’68, οπότε εκτός συναγωνισμού.Δύο, όμως, ακόμη προτάσεις από Αμερική και Βρετανία, για να τηρηθούν οι ισορροπίες, είναι ένα από τα αγαπημένα μου instrumental του είδους, το expo 2000 των chocolate watch band και το εμβληματικό kites από Simon Dupree& the big sound.