Απ' ό,τι φαίνεται η αντίληψή μας περί εθνικ(ιστικ)ής τύφλωσης του Έλληνα είναι πολύ διαφορετική. Η δική μου είναι πολύ πιο ευρεία και έχει να κάνει με το ποια είναι η πραγματική θέση του Έλληνα στον κόσμο, βάσει του παρελθόντος αλλά και του παρόντος του, πού μπορεί να χωλαίνει και δεν το βλέπει ή δεν θέλει να το δεχτεί, ή ποια είναι η ιστορία του, την οποία μαθαίνει μέσα από βιβλία αγιοποίησης της ράτσας του. "Σαν την Ελλάδα πουθενά", "όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες", "έχουμε την ωραιότερη χώρα του κόσμου", "δεν θα μας πούνε οι κουτόφραγκοι" πώς να κάνουμε το ένα ή το άλλο, τα μηνμεία μας είναι ανώτερα των άλλων, κλπ κλπ. Έχω άλλη αντίληψη, ακριβώς επειδή δεν ζω πια στην Ελλάδα, για να απαντήσω στην Ερώτησή σου. Αλλά δεν ζω στον Άρη. Και πληγώνομαι με αυτά που βλέπω και ακούω όταν επιστρέφω, αλλά και όσο είμαι εδώ μέσω της καθημερινής μου επικοινωνίας, ειδικά μέσα από τα social media και τον τύπο. Από ανθρώπους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα γιατί δεν έχουν δει κάτι άλλο, ή το είδαν αλλά δεν το κατάλαβαν, ή επιλέγουν να το βλέπουν μέσα από τον παραμορφωτικό φακό του αρχαιοελληνικού μεγαλείου, τίποτα από το οποίο δεν εφαρμόζει στην σύγχρονη Ελλάδα. Οι περισσότεορι Έλληνες αρνούνται να κάνουν την αυτοκριτική τους και να δουν τόσο το παρελθόν τους όσο και το παρόν τους αντικειμενικά ψάχνοντας και όχι αναμασώντας τα ήδη σερβιρισμένα. Έλληνες που, όπως έλεγε ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη, τυφλοί τα τ'ώτα, τον τε νουν, τα τ'ομματ'έστιν. Οι οποίοι, δηλαδή, είναι τυφλοί στα αυτιά, στο μυαλό και στα μάτια...Έχω πολλά άλλα επιχειρήματα αλλά δεν μπορώ να γράψω περισσότερα αυτή τη στιγμή. Αλλά δεν πειράζει γιατί δεν θα συμφωνήσουμε μάλλον, οπότε δεν έχει νόημα να μακρηγορώ ή να ανταπαντήσω σε πιθανό σχολιασμό σου.Δεν πειράζει, όμως. Μου αρκεί που ο διάλογός μας είναι πολιτισμένος και δεν έχει κορώνες. Καλό βράδυ.