5.Συμφωνω με την Λενα απολυτα στην πρωτη προταση της Β παραγραφου.Ο life coach,περαν του οτι δεν ειναι πιστοποιημενος,δε στεκει καν σαν αναγνωρισμενο επαγγελμα,μπορει να ειναι ο καθε τυχαρπαστος με τελειως ελειμματικες γνωσεις ψυχολογιας,δεοντολογιας κλπ.Εχω φιλους/γνωστους που μου ορκιζονται οτι βοηθηθηκαν απο την ομοιοπαθητικη (πινουν κυριολεκτικα νερο στο ονομα της),δεν λεει απαραιτητα κατι αυτο. Παντως τα 8 χρονια συν την ελλειψη προσφατης προοδου και την αισθηση οτι λετε τα ιδια και τα ιδια εμενα δεν μου κανουν την καλυτερη εντυπωση.Ξερω οτι σε καποιες προσεγγισεις πχ ψυχαναλυτικες ο σκοπος ειναι να φας 10ετιες,αλλα οι περισσοτερες θεραπειες εχουν σκοπο να κλεισουν καποια στιγμη-οταν ο πελατης εχει παρει οτι ειναι να παρει-τον κυκλο,η αν δεν υπαρχει προοδος και εξακολουθουν να υπαρχουν θεματα προς επιλυση,να παραπαμφθει σε αλλο ειδικο.Αν ειχα σπασει το ποδι μου πριν 8 χρονια και ο φυσικοθεραπευτης μου κανε πολυ καλο στην αρχη,αλλα εξακολουθουσα να εχω περιστασιακες ενοχλησεις,και αυτος να μου κανει το ιδιο μασαζ, θα αλλαζα θεραπευτη.Απλα δε θα πηγαινα σε leg coach.(Επισης και ο ψυχολογος ανθρωπος ειναι, και το στανταρ καματο σε ενα πολυ ελευθεριο,αστατο και ανταγωνιστικο επαγγελμα ειναι στανταρ καματο.)