Το περίεργο με αυτές τις καταστάσεις είναι οτι η βαθύτερη αιτία πολλες φορές μας διαφεύγει...μπορεί εαν χώριζες με το σύζυγο, η σχέση σου με τον πρώην να διαλυόταν επειδη η "παρανομία" είναι βασικό στοιχείο της. Ακόμα, ο ίδιος άνθρωπος που τώρα και υπό αυτή τη συνθήκη σε τρελαίνει, μπορεί να μην σου κάνει τελικά ως σύντροφος αλλά μόνο ως παρένθεση...Τέλος, όλο αυτό μπορεί να εισάγει στη ζωή σου μια αίσθηση περιπέτειας και νοήματος, άρα να κατευνάζει βαθύτερες υπαρξιακές ανησυχίες σου. Στα λόγια σου διαφαίνεται ίσως κι ένας θυμός για την κόρη σου. Μήπως με δική σου ευθύνη, παραμέλησες τόσο καιρό τον εαυτό σου και τώρα τον "φροντίζεις" χωρίς ενοχές κάτω από τα έντονα συναισθήματα του έρωτα που σε παρασέρνουν; Μήπως δηλαδή είναι καλό να αναρωτηθείς εαν κρατάς μια ισορροπία ανάμεσα στους ρόλους που έχεις αναλάβει και στη φροντίδα του εαυτού σου, ιδίως σε σχέση με το ρόλο της μητέρας; Μήπως χρειάζεται επαναπροσδιορισμός ορίων; Με προσοχή και περίσκεψη όμως, σιγά σιγά. Εύχομαι ανεξαρτήτως έκβασης, όλη αυτή η εμπειρία να αποβεί σε βάθος χρόνου ωφέλιμη για σένα και την οικογένειά σου.