@1: Νομίζω πως ακριβώς επειδή είσαι καλυμένη από τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν η σκέψη σου κινείται διαρκώς γύρω από το μόνο που συναισθηματικά σου λείπει. Εφόσον είσαι μόνη αρκετό καιρό όπως γράφεις, το βρίσκω το λιγότερο φυσιολογικό να επιζητάς και αναζητάς σύντροφο, είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης και όχι μόνο. Κάνε λίγη υπομονή ακόμη και μη σε πιάνει αυτό το παιδιάστικο αν και δικαιολογημένο παράπονο. Όταν ένας άνθρωπος είναι χορτάτος - ή να το πω καλύτερα έχει λιγότερες ανάγκες να καλύψει- τόσο πιο έτοιμος είναι για να κάνει μια σχέση που πραγματικά αναλογεί στο ύψος του. Το γεύμα που σε περιμένει στο τέλος, είναι ένα υπέροχο μενού ακριβού εστιατορίου που θα το φας με όλη την υπομονή που χρειάζεται για να απολαύσεις την κάθε μία μπουκιά ξεχωριστά. Καμιά σχέση με τον λιμασμένο που καταβροχθίζει με μανία το χάμπουργκερ για να καλύψει συναισθηματικά κενά μεγαλύτερα από το κενό του στομάχου του.