Ως μητέρα παιδιού με ειδικές ανάγκες, είμαι σίγουρη ότι στην Ελλάδα κανείς δεν θα αντιδρούσε και οι περισσότεροι θα επέλεγαν την συνένοχη σιωπή. Έχω δει άπειρες φορές τον κόσμο να κοιτάει την κόρη μου καλά καλά και θέλω να τους πω "τι κοιτάς, ρε, βλέπεις τίποτα περίεργο;" και την επόμενη φορά θα το πω. Η αντίληψη των Ελλήνων (δεν γενικεύω, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω) σε ό,τι αφορά στις ειδικές ανάγκες και την αντιμετώπισή τους, δυστυχώς είναι πολύ πίσω σε σχέση με άλλες χώρες. Και στην Αμερική όπως είδατε αυτοί που αντέδρασαν πιο έντονα είχαν κάποια σχέση με παιδιά με ειδικές ανάγκες (ο ένας με την αδελφή του και η δασκάλα). Εμένα πάντως μου άρεσε πιο πολύ η ξανθιά που είπε ότι η αναπηρία που δεν βλέπεις (εννοώντας τον ηθοποιό που κατά τα άλλα ήταν "φυσιολογικός") είναι πιο σοβαρή, χαχαχα, ξέρω κι εγώ πολλούς τέτοιους!