Όντως, όντως, πολύ «upscale» προσπάθεια. Ωστόσο να τα λέμε κι αυτά, δεν πειράζει: ένα καλό (ή τέλειο) μπέργκερ είναι φτιαγμένο από ένα ή περισσότερα ζώα, τα οποία βασανίστηκαν από τη στιγμή της γέννησής τους μέχρι και αυτήν της σφαγής τους. Τα άρπαξαν από την κοιλιά της μητέρας τους (συνήθως σκίζοντας την κοιλιά της χωρίς αναισθησία), μεγάλωσαν σε ένα κελί στο οποίο -μετά από 6-7 μήνες εντατικής πάχυνσης- δεν μπόρεσαν ούτε καν να περιστραφούν, δεν δοκίμασαν ποτέ το γάλα της μητέρας τους, αλλά συνήθισαν στα αντιβιοτικά, πιθανόν να τους έκοψαν νωρίς νωρίς τους όρχεις (χωρίς αναισθησία), μεταφέρθηκαν τρομαγμένα μέσα σε πνιγηρά φορτηγά και τέλος ευτυχώς εκτελέστηκαν με γρήγορο τρόπο που τα απελευθέρωσε από το βασανιστήριο. Δεν ένιωσαν λιγότερο ή περισσότερο έντονα την απώλεια της μητέρας τους από ότι θα έκανε ένα μωρό ανθρώπου. Δεν ένιωσαν λιγότερη απόγνωση και τρόμο στο καινούριο τους κλουβί από αυτήν που θα βίωνε ένα νεογέννητο κουτάβι..Όλα αυτά έγιναν, οκ. Το βασικό όμως είναι ένα: θα παραμείνει στη μόδα το burger;;; Ή μήπως -ο μη γένοιτο- οι αθηναίοι/ες θα το ξεχάσουν σε 2-3 χρόνια για κάτι πιο μοδάτο, πχ φτερούγες κοτόπουλου ή ελάφι;