Θυμήθηκα ένα περιστατικό όταν ήμουν φαντάρος πριν από χρόνια. Σώμα: Πεζικό. Σε μία επιθεώρηση ενός ταξίαρχου για την οποία μαζί με άλλα 15 άτομα ξεσκιστήκαμε να βάψουμε την λέσχη αξιωματικών της περιοχής που υπηρετούσα (δεν έχει σημασία σε ποιά, ο Ελληνικός στρατός παντού ίδιος είναι...), για αυτή την εργασία πήραμε όλοι μας 4 ημέρες τιμητική άδεια. Την ημέρα λοιπόν που ο ταξίαρχος μας επιθεώρησε και του παρουσιαζόμασταν, ένας πανίβλακας, ένας τύπος πραγματικά άχρηστος, μιλάμε για την προσωποποίηση της βλακείας με σοβαρές ενδείξεις διανοητικής ικανότητας κάτω του μετρίου, αναφέρθηκε στον ταξίαρχο με τον τρόπο των βίντεο. Δηλαδή ουρλιάζοντας. Κυριολεκτικά ουρλιάζοντας. Οι περισσότεροι μετά τα πνιγμένα γέλια μας δαγκωθήκαμε και περιμέναμε να εισπράξει γερή "καμπάνα". Αντί "καμπάνας" όμως ο ταξίαρχος ακριβώς επειδή όπως ο ίδιος είπε, ο στρατιώτης παρουσιάστηκε με ιδιαίτερο ζήλο (!!!), του έδωσε 15 ημέρες τιμητική άδεια. Τόνισε δε σε όλους τους άλλους πως έτσι πρέπει να αναφερόμαστε. Περιττό να πω ότι αισθανθήκαμε όλοι εκείνη τη στιγμή πολύ μεγάλοι μαλάκες...