Δεν πιστεύω στο θεό. Τουλάχιστον όχι σε αυτόν τον θεό που μου παρουσίαζαν μικρή. Δεν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει, αλλά ούτε και ότι δεν υπάρχει. Σίγουρα όμως πιστεύω ότι το τι πιστεύω δεν θα παίξει ρόλο στην εξέλιξη που θα έχει η ζωή μου. Απλώς θεωρώ ότι είναι πολύ επικίνδυνο να λες σε ένα 10χρονο παιδί ότι θα πρέπει να πιστεύει μόνο σε αυτά που μπορούν να αποδειχθούν. Γιατί υπάρχουν και κάποια πράγματα που είναι πέρα από τις αποδείξεις και αυτά που μπορεί να συλλάβει το μικρό μυαλό του ανθρώπου. Όπως η αγάπη και η ελπίδα. Αν τον είχα μπροστά μου και τον ρωτούσα: Αγαπάς την κόρη σου? Θα μου απαντούσε : ασφαλώς. Αν του ζητούσα όμως να μου το αποδείξει εδώ και τώρα, τι θα έκανε?Χμμμμ.........
