@7: Ο καθένας μας κρίνει εξ ιδίων και θα σου πει κάτι διαφορετικό, εμένα μου πήρε 9 χρόνια εργασίας -στις καλές εποχές- για να γίνω εντελώς οικονομικά ανεξάρτητη και να κάνω αυτό που ήθελα περισσότερο (ταξίδια), χωρίς συμβιβασμούς πχ σε μέρες λόγω κόστους, γιατί το είχα δουλέψει και ήξερα πόση αξία θα έδινα σε κάθε ταξίδι. Η οικονομική ανεξαρτησία σου δίνει και κάτι παραπάνω, αυτήν την ηθική ικανοποίηση ότι το έκανες με τις δικές σου δυνάμεις. Μπορεί τα 9 χρόνια να σου φαίνονται πολλά, ειδικά τώρα με την κρίση που οι μισθοί χαμήλωσαν και είναι εξαιρετικά δύσκολη αν όχι αδύνατη η αποταμίευση (και τα ταξίδια έγιναν του νου, σνιφ). Αν όμως είσαι φιλότιμο παιδί, δεν ξέρω πόσο θα ευχαριστιέσαι τη διασκέδασή σου όταν αυτή θα χρηματοδοτείται από τους γονείς σου. Σου το εύχομαι πάντως να τα καταφέρεις σύντομα και μόνος σου!υγ: εννοείται βέβαια ότι εκτιμούμε ταπεράκι της μαμάς όταν δίνεται...δεν το λέμε οικονομική ενίσχυση αλλά σπιτικό φαγητό : )
