Εκτός από τη «συνέχεια της γλώσσας» υπάρχει και η «συνέχεια της υποκρισίας».Αυτοί που κρεμούν την Ρεπούση επειδή διατυπώνει τεκμηριωμένα τα αυτονόητα είναι η ιστορική συνέχεια αυτών που σταύρωναν τον Δελμούζο και τους Δημοτικιστές έναν αιώνα πριν (1911), τότε που το γλωσσικό ζήτημα ήταν φλέγον και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων βυθιζόταν στην αμορφωσιά και την θρησκοληψία.
