"Εγώ του άνοιξα την πόρτα και του είπα ότι όντως έτσι όπως είναι δεν τον αποδέχομαι και να πάει στις άλλες γυναίκες που είναι ώριμες και κάνουν τουμπεκί όταν τις προσβάλλει."ΑΚΡΙΒΩΣ. Η σωστή αντίδραση για την αξιοπρέπειά σου. Μπράβο σου κοπέλα μου. Για 22 χρονών υπερασπίστηκες τον εαυτό σου άψογα. Τώρα σε παρακαλώ, μη σου μπαίνουν δεύτερες ιδέες και μελαγχολίες επειδή σου λείπει. Αυτός έχει τσουρουφλιστεί τώρα και για επουλώσει τα τραύματα θα κάνει τα πάντα, από το να φέρεται τέλεια μέχρι να σε κάνει σκουπίδι ("εγώ που σου φέρθηκα σαν να είσαι ώριμος άνθρωπος αλλά τελικά έκανα λάθος, ένα μωρό είσαι, απόδειξέ το ότι είσαι ενήλικας" και άλλα τέτοια). Κράτα τα λόγια μου, βγήκες νικήτρια και σώα. Αν έμενες παραπάνω δε θα είχες το ίδιο ένστικτο αυτοσυντήρησης για να τον σουτάρεις. Αργά ή γρήγορα η σχέση σας ή θα γινόταν πεδίο μάχης - hunger games, ή θα έχανες τον εαυτό σου νιώθοντας ποτέ-αρκετά καλή-γι'αυτόν. Όταν σε ξαναπροσεγγίσει, πες του (ελπίζω να μην του μιλήσεις καν, αλλά έστω ότι..) ΟΣΑ θεωρείς οτι τον πειράζουν σε αυτόν επί εκατό. "Εντάξει κι εγώ σε έβρισκα κοντό, φαλακρό, με τριχωτή πλάτη, και θεωρουσα και πρόβλημα ότι δε φαίνεται να σε συμπαθούν καν οι φίλοι σου, αλλά τα προσπερνούσα γιατί μου άρεσες. Πλέον δε μ'αρέσεις. Άσε που συνειδητοποίησα ότι αν δεν είναι καλό το σεξ τους πρώτους 5 μήνες, δε θα είναι ποτέ".