Οι ψαράδες με τα καΐκια που τροφοδοτούν τις αγορές, να φανταστώ είναι μικροί Χίτλερ, όπου τους αξίζει να βγει η ανάσα τους με πόνο; Όταν η εν λόγω κυρία κολλήσει κανέναν ιό, να μην αντισταθεί, γιατί και ο ιός είναι ένα έμβιο ον, και είναι φόνος να τον εξοντώσει με τα χημικά των κατάπτυστων φαρμακευτικών βιομηχανιών. Πάντως η εξομοίωση του θανάτου ενός θηράματος με αυτήν τουλάχιστον ενός σκύλου, είναι επιεικώς για τον πέο. Δηλαδή κάποιος είναι εξίσου τέρας αν σκοτώσει ένα λαγό, με αυτόν που θα φολιάσει ένα σκύλο, και του αξίζει λιντσάρισμα. Θεωρώ καφρίλα να σκοτώσεις ένα πλάσμα, δίχως να έχεις σκοπό να το φας, απλά να το σκοτώσεις. Τις προάλλες τριγύρναγε ένας γλυκύτατος τυφλοπόντικας στα τραπέζια της ταβέρνας που δουλεύω (είχε χαθεί), και θέλανε να τον σκοτώσουν κάποιοι από το μαγαζί. Αν ήταν αρουραίος, δε θα είχα πρόβλημα. Αυτό το πλασματάκι το λυπήθηκα όμως, και το περιμάζεψα και το πήγα κάπου όπου υπήρχε χώμα. Θα ήταν μέγιστη καφρίλα να το σκοτώσω. Αλλά αν το σκότωνε κάποιος, δεν θα τον θεωρούσα τέρας, σαν να σκότωσε σκύλο πχ. Απλά θα ξενέρωνα και θα του έλεγα ότι είναι παπάρας.