#4. η συγκατοικηση ειναι κομβικο σημειο σε μια σχεση. οταν εισαι καποιας ηλικιας (εννοω μετα-φοιτητικης, επαγγελματικης, 30 περιπου) εχεις στην πλατη σου επαγγελματικα αγχη, παρελθον που ενδεχομενως σου εχει αφησει καποια 'κουσουρια', γονεις που μπορει να αγχωνονται για την ευτυχια του παιδιου τους, και την παραξενια του ενος και του αλλου που συνηθισε τοσο καιρο να μενει μονος/-η. Πχ το πρωι δε θελεις να μιλας σε ανθρωπο και ο συντροφος σου ειναι μεσα στην ενεργεια, θελεις να καθαριζεις μαμαδιστικα και ο συντροφος σου ριχνει τα περιττα μεσα στη ντουλαπα για να μη φαινονται- αναφερω τα πιο μικρα. Θελει συζητηση , ξενερωτικο το ξερω, αλλα ετσι γινεται. Οποιος πιστευει οτι στη συγκατοικηση ολα ειναι μαγικα en sync, νομιζω πως ειναι η εξαιρεση. Τωρα, αν ο συντροφος σου πιστευει οτι, επειδη ηρθε στην πολη σου, θα ειναι το πληγωμενο κυκλαμινο που πρεπει να νταντευεις, αυτο ειναι βαθυτερο. Παντως, οπως και να εχει, η αρχη της συγκατοικησης ειναι ζορι. Μετα, τα πραγματα στρωνουν, και ο δρομος ειναι ελευθερος για αλλα θεματα για καβγα!( just kidding)
