Τέλειο, που μας χαρίσατε κάποις στιγμές από τη ζωή της υπέροχης οικογένειάς σας!!!!!Βέβαια, δεν μας εκπλήξατε, γιατί ακόμη κι εμείς που δεν γνωρίζουμε τον κ. Δημοκίδη, έχουμε μαντέψει τί διαμάντι κι ευαίσθητο και χαρακτήρα αποκαλύπτουν τα γραπτά του, που έχει το θάρρος να ζητάει συγγνώμη και να πληγώνεται από το (τυχόν) λάθος του αν και πάντα φαίνεται πως ήταν αθέλητο....την ευαισθησία του για τον αδύναμο και το χέρι βοήθειας που του δίνει, εμψυχώνοντάς τον,ώστε έχει καταλήξει να είναι και για μας, ο Αρης μας!!!!Χρόνια σας πολλά κύριε Δημοκίδη, χρόνια σας πολλά Αρη μας!