Μετά τον Αλουτρό, τον Αλουπίνη, τη Σμενάκη, το Ροβιόλη, τη Ζωντανίνα, το σφουγγάρισμα της Θεοδωρίδου, έκανα λογαριασμό (!) γιατι δεν άντεχα να μη μοιραστώ τις αιώνιες παρανοήσεις, που τελευταία σε παρέες μας λύνουν στο γέλιο. Όλα από τα εξαιρετικά αγαπημένα 90s:- Γιορτάζω - γιορτάζω τις αίγες στην άκρη βάζω (ο βοσκός Καλλίρης)- Φεγγάρια μες στα μάτια σου θα ανάβουνε να βλέπω για να δω (η μύωψ Ευρυδίκη)- Κι είχα χρόνια να βάλω στα στήθια μέσα μου ένιωθα ένα κενό (η παθιάρα Βανδή)- Η αγάπη σου είναι rouh οδανικό (κάτι σαν το ρουζ.. αλλά πολύ οδανικό!)- Θέλεις ή δε θέλεις θα μου πεις απόψε, θα μου στείλει απόψε (κατά το θα μου στρίψει)- Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα του έδαφο(υ)ς χάνουμε (ο Ρουβάς τσέλιγκας)- Και το best of the best: Στον επόμενο τόνο θα 'ναι η ώρα για 'σένα ανεμώνοοοο (Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπήρξε άτομο κάτω των σημερινών 30 που το άκουγε σωστά!)