#1 Εφόσον δεν έχετε παιδιά, δεν μπορεί να ρυθμισθεί νομικά το θέμα του σπιτιού. Ίσως έχει σημασία σε ποιού όνομα είναι το μισθωτήριο συμβόλαιο, αλλά νομίζω ότι δεν αξίζει να φθάσετε σε δικαστικό αγώνα για ένα νοικιασμένο σπίτι. Συμφωνώ απόλυτα με την Αμπα, να σταθμίσεις αν αξίζει πόλεμος για κάτι τέτοιο. Η άποψη μου είναι άστο το σπίτι και φύγε αν είναι να σκοτωθείτε #2 Η κοπέλα έκανε το λάθος, να μη σκεφθεί αν έχει το σθένος, να ακούσει την απάντηση στην ερώτηση, που έκανε. Αυτά τα πράγματα δεν τα ρωτάνε φίλη της ερώτησης. Αφού ήταν μόνος και χωρισμένος, όπως λες, γιατί φαγώθηκες να μάθεις τι έκανε εκείνη την περίοδο; Προφανώς για να τσεκάρεις πόσο εξαρτημένος ήταν από σένα. Η ματαιοδοξία και ο εγωϊσμός είναι απολύτως σεβαστά μεγέθη και δεν κατακρίνω καθόλου, το πως νιώθεις, αλλά τι περίμενες; Τώρα κάνεις εικόνες με το μυαλό σου και υποφέρεις. Προσπάθησε να δουλέψεις μέσα σου τα θέματα του εγωϊσμού και από δω και πέρα πρόσεχε τι ρωτάς...#3 Θα συμφωνήσω και πάλι με την Αμπα. Η κοπέλα αναφέρει στην αρχή της ερώτησης ότι ο σύζυγος της αποφάσισε ότι τον καταπιέζει...Πόσο ειρωνικό και ακυρωτικό για τον άλλον. Συνεχίζει ότι τον ενόχλησαν πράγματα, για τα οποία πάλι η ίδια αποφασίζει ότι δεν ισχύουν σήμερα. Ότι δηλαδή ο άνθρωπος της, δεν τα ξεπέρασε ποτέ, ούτε που το σκέφτεται.Το κλου, πάλι η ίδια, μόνη της, αποφασίζει ότι τα προβλήματα δεν είναι σοβαρά..Φίλη, που ρωτάς, σε αυτή τη σχέση την έχεις κάνει με τον εαυτό σου. Έχεις σχέση με εσένα. Εσύ αποφασίζεις τι είναι σοβαρό γι' αυτόν, υποβαθμίζεις τα προβλήματα γιατί τα βλέπεις μόνο από τη δική σου πλευρά, τον ειρωνεύεσαι κι από πάνω ότι αποφάσισε μόνος του ότι είσαι καταπιεστική...Λες να χρειάζεται συμβούλιο, για να καταλάβουμε αν καταπιεζόμαστε;Δεν τον ακούς και δεν τον βλέπεις. Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο αυτό, λέγεται αυταρχικός χαρακτήρας. Να αλλάξεις δεν το βλέπω εύκολο, γιατί είναι πολύπλοκος ο μηχανισμός, που κάνει τους ανθρώπους να νομίζουν ότι ελέγχουν τους άλλους και θέλει αρχικά επίγνωση και μετά ποοολύ δουλειά.Αυτό που πρέπει νομίζω να καταλάβεις αρχικά, είναι το κακό που κάνεις στον εαυτό σου με το να μην επικοινωνείς καλά. Πόσα χάνεις από την επικέντρωση σε εσένα, αλλά δεν είμαι ειδικός.....Σχετικά με τη συγκατοίκηση, πιστεύω ότι γίνεται φιλικά, όταν υπάρχουν παιδιά ή και όχι. Δεν το ονομάζω συμβατική συμβίωση, γιατί η λέξη συμβατική, περιέχει καταπίεση και ψυχαναγκασμό. Μόνο αν οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να μείνουν φίλοι, μπορεί να λειτουργήσει. Στη δική σου περίπτωση δε νομίζω ότι γίνεται