εγώ βλέπω ένα νέο παιδί, που μέχρι στιγμής του ήρθαν όλα βολικά στη ζωή του, με τη βοήθεια της οικογένειας και της οικονομικής άνεσης που του παρέχει και που δεν έχει καθόλου εμπιστοσύνη στον εαυτό του έξω από αυτό το προστατευμένο περιβάλλον, πχ σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο ή στο εξωτερικό. Δεν μπορεί να αποφασίσει τι θέλει να σπουδάσει, γιατί δεν έχει γνώμη, επειδή ποτέ δε χρειάστηκε στη ζωή του να προσπαθήσει-να φάει τα μούτρα του-να μαζέψει τα κομμάτια του-και φτού και από την αρχή. Και αφού δεν μπορεί ο ίδιος ρωτάει τη Λένα (κι εμάς)τι να κάνει απαριθμώντας τις επιλογές του.