Νομίζω πως συχνά πίσω από το επιχείρημα "πρέπει να σεβαστώ την άποψη τους" και μιλάω για τη συγκεκριμένη ομάδα κρύβεται ο φόβος της αντιπαράθεσης. Και δεν εννοώ ο φόβος της έλλειψης επιχειρημάτων μιλάω για καθαρό πρωτόγονο φόβο, φόβο για τη σωματική ακεραιότητα του αντιπαραβαλόμενου. Κι έτσι πολλοί άνθρωποι δεν μιλάνε καθόλου, επειδή όμως νιώθουν και τύψεις κατά βάθος, εφησυχάζουν με τα περί ελευθερίας της έκφρασης κλπ. Αυτό είναι και μια μεγάλη επιτυχία τέτοιων ομάδων, έχουν πετύχει έτσι να αποφεύγουν μεγάλο, τεράστιο κομμάτι από τον αντίλογο από απλούς ανθρώπους που θα ήθελαν πολύ να τους πουν ότι διαφωνούν, αλλά φοβούνται. Δεν είναι εύκολο. Για να διακρίνεις αν αυτό που πραγματικά σε κρατάει είναι ο φόβος και να το διαχειριστείς κατάλληλα σκέψου το εξής: Όταν μέσα από τις εργασίες που κάνετε ακούς και άλλες απόψεις με τις οποίες διαφωνείς έχεις το ίδιο πρόβλημα "περί σεβασμού στην έκφραση τους", ώστε να μην εκφράζεις τις αντιρρήσεις σου? Αν όχι τότε το πρόβλημα είναι άλλο και δύσκολο...