Χωρίς τις αερολογίες, ακόμα θα γίνονταν μεταμοσχεύσεις όρχεων σε ομοφυλοφίλους και ορμονοθεραπείες. Ποιά η νόσος; Ποιές οι ανάγκες του "θεραπευόμενου" ; Να μην τις μπερδεύουμε με τις απαιτήσεις της οικογένειας και της κοινωνίας. Ποιές οι αποδεκτές ανεπιθύμητες ενέργειες, κατά τη θεραπεία. Μήπως το "μέχρι θανάτου" που είπε πρόσφατα ο Μητροπολίτης Πειραιώς; Ποιό το αποτέλεσμα, η έκβαση, τελικά, ως προς την ποιότητα ζωής (αν επιβιώσεις), σε σύγκριση με την ποιότητα ζωής σε μια πιο ανεκτική κοινωνία, που αρνείται να γίνει, ώστε να ζεις όπως θέλεις χωρίς να βλάπτεις τους άλλο. Και όχι να επικαλούνται ότι "βλάπτονται", επειδή υπάρχεις.Άκουγα σε ένα ντοκυμαντέρ ότι ο Φρόυντ ζήτησε από ΩΡΛ να κάνει μια επέμβαση σε μια γυναίκα (η οποία πέθανε από επιπλοκή) επειδή πίστευε ότι κάποια οσφρητικά αν θυμάμαι καλά ερεθίσματα την οδηγούσαν σε κάτι συνειρμούς κλπ δεν τα μεταφέρω ακτιβώς, αλλά όπως και να έχει σήμερα θα είχε πάει φυλακή. Για να συνέλθουμε λέω εγώ λίγο με την αντίληψη της δικαιοδοσίας που έχουμε επί του άλλου.Οι παντρεμένοι ομοφυλόφιλοι (με άτομο του ίδιου φύλου) πολιτικοί, από τους οποίους οι δικοί μας, που ομνύουν στα πανελόνια τους, δεν είναι αν μη τι άλλο καλύτεροι, οι ανοικτά ομοφυλόφιλοι και τρανσέξουαλ πολιτικοί στην ΕΕ είναι ένδειξη του πόσο λάθος είμαστε εμείς και όχι εκείνοι.Όμως έχω να πω, ότι παρά τις προόδους στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, το ενδιαφέρον για να μπει μια βάση ισονομίας και ισοπολιτείας δεν υπάρχει. Να μη σε ταλαιπωρεί ο κάθε βλάκας. Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να καταλάβουν, όχι άνευ όρων στηρίζουν μια από τις πιο ομοφοβικές κυβερνήσεις, την Ελληνική. Και αυτό σημαίνει ότι και οι ίδιοι έχουν γραμμένη στην lgbt ατζέντα. Και αυτό πρέπει να το λάβουν υπ' όψη τους οι ψηφοφόροι, είτε είναι lgbt είτε απλά έχουν ψηλά στα ενδιαφέροντά τους την υπόθεση των δικαιωμάτων.
