"Πάνε τώρα τρία χρόνια που έμεινε το τρένο μέσα στο τούνελ και μας είπαν να προχωρήσουμε με τα πόδια. "ΚΑΙ"Να – βλέπω το φως! Πλησιάζει! Σφυρίζει! Του του του... – Κόβει ταχύτητα. Τι γράφει στο πλάι; Ξένα γράμματα. Δεν διαβάζονται. – Φωτισμένο, μα άδειο. Ούτε δέκα άνθρωποι μέσα. Λες να είναι εμπειρογνώμονες; – Μα τι γίνεται – γκαζώνει! – Πέρασε! Έφυγε! Του του του... Τι θα κάνουμε; "ΤΑ ΔΥΟ ΤΡΕΝΑ είναι στην ίδια γραμμή. Άρα αυτό το δεύτερο τρένο μπορεί να πέσει πάνω στο σταματημένο δικό μας και να καταστραφούν και τα δυο. Αν όμως ανέβαιναν πάνω στο δεύτερο τρένο οι ταλαίπωροι πεζοί τότε κάτι μπορεί να γλίτωνε ... ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΑΖΟΝΕΣ ΤΟΥ Β' ΤΡΕΝΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ .... ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ.(Το έκανα πολύ "πεζό"! Δεν είναι όλοι χαρισματικοί συγγραφείς)