To άρθρο λέει: "Δεν πρόκειται, άλλωστε, για δημοσιονομική προσαρμογή αλλά για την προσαρμογή μιας κοινωνίας στον νεοφιλελεύθερο Μεσαίωνα."Αυτά τα οποία ισχύουν περίπου σε όλες τις δυτικές, καπιταλιστικές, φιλελεύθερες (όλες οι κακές λέξεις μαζεμένες) τα ονομάζουν πολλοί "νεοφιλελεύθερο μεσαίωνα". Από την άλλη, μας αρέσει πολύ το βιοτικό επίπεδό τους, και το έχουμε συνηθίσει τόσο που μας φαίνεται απαράδεκτο τώρα να μας το στερούν οι κακοί ξένοι.Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει είναι ότι δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. Ή μάλλον, μπορείς να το έχεις για λίγο καιρό (30 χρόνια στην περίπτωσή μας) αλλά μόνο με δανεικά τα οποία έχουν τελειώσει ανεπιστρεπτί.Αυτό είναι και το δράμα του Κουβέλη, θεωρεί ότι μπορούμε να αποφύγουμε τις νεοφιλεύθερες πρακτικές και ταυτόχρονα να μην μειωθεί το βιοτικό επίπεδο (βλέπε μισθοί, συντάξεις, επιδόματα γάμου) γιατί αυτό ίσχυε τα τελευταία 30 χρόνια.