Αγαπητή #7 brace yourself! Αυτή είναι μόνο η αρχή. Το θέμα ΤΩΡΑ είναι γιατί δεν παντρεύεσαι. Όταν αποφασίσεις να παντρευτείς, το θέμα θα γίνει γιατί δεν παντρεύεσαι όπως θέλουν οι γονείς και τα πεθερικά σου. Κι αφού τελικά παντρευτείς θα αλλάξει πάλι το θέμα και θα είναι "αντε βάλτε μπροστά να κάνετε παιδί. εμείς εγγόνι δε θα δούμε?" Και αφού κάνεις και παιδί, ΠΑΛΙ (ΝΑΙ ΠΑΛΙ) θα υπάρχει θέμα "ε, μόνο ένα παιδί? ένα ίσον κανένα. Πότε θα κάνεις δεύτερο??"!!!!Εγώ παντρεύτηκα με τον καλό μου στη Σίφνο. Χωρίς καλεσμένους, μόνη με τον άντρα μου σε ένα μικρό εκκλησάκι. Η μάνα μου και ο πατέρας μου είχαν κοντέψει τότε να πάθουν 100000000 εγκεφαλικά που δεν θα καλούσα ΚΑΝΕΝΑΝ στον γάμο μου, παρόλο που κι εκείνοι στον δικό τους γάμο είχαν κάνει ακριβώς το ίδιο και μάλιστα ακόμα "χειρότερο". Γιατί η μανούλα μου παντρεύτηκε τον πατέρα μου το 1970, ούσα έγκυος σε μένα (το αναφέρω μόνο και μόνο επειδή εκείνη την εποχή αυτό θεωρούταν τουλάχιστο μεμπτό) και μάλιστα σε άλλη χώρα όχι στην Ελλάδα (στην Ισπανία) που και να ήθελε δεν μπορούσε να πάει κανείς!!!! :) Παράλογο? Πολύ! Παλεύεται? Όχι. Προσπαθώ να σου πω να μη δίνεις σημασία. Ξέρεις ποια είσαι και τι θέλεις από τη ζωή ? Αυτό φτάνει. Δεν χρειάζεται να κάνεις αυτό που οι γονείς σου θεωρούν σωστό. Δεν είναι το παγκόσμιο σωστό. Είναι απλώς η άποψή τους που απορρέει από πολύ αναχρονιστικά μοντέλα και πρότυπα. Δικαίωμά τους να τα πιστεύουν και να τα ακολουθούν στις δικές τους ζωές και επιλογές. Εσύ είσαι άλλο! Μόλις το κάνεις κτήμα σου αυτό που σου λέω, θα σταματήσουν να σε ενοχλούν!