Μπράβο το κορίτσι, δε μασάει. Άσε που είναι μια χαρά γλυκούλα.Το ίδιο είχε γίνει και στο δικό μου σχολείο στην Αθήνα προ δεκαπενταετίας, και είχα μάλιστα την τιμή να βγω πρώτη. :} Απαίσιο συναίσθημα φυσικά αλλά ακόμα και τότε είχα αίσθηση του πόσο γελοία ήταν το όλο σκηνικό.Το ωραίο ήταν πως μερικά χρόνια αργότερα έλαβα ηθική ικανοποίηση με διάφορους τρόπους, οπότε τώρα το σκέφτομαι και γελάω.