Προσωπικά, ενοχλούμαι αφάνταστα όταν επισκέπτομαι τα καλοκαίρια το αγαπημένο μου νησί – τη Ρόδο – και κάθε φορά που πηγαίνω για μπάνιο πρέπει να είμαι έτοιμος να παίξω ξύλο με αγνώστους. Πρόκειται για κάποιους ηλιοκαμένους ντόπιους σφίχτες (προφανώς όλο το χειμώνα πήγαιναν γυμναστήριο), συνήθως με μικροσκοπικό μαγιώ, tribal tatoo στο μπράτσο και χρυσό χαϊμαλί στο λαιμό, που παίζουν ρακέτες. 4 από δαύτους μπορούν να υποχρεώσουν το σύνολο των λουόμενων να στριμωχτεί στη μισή παραλία προκειμένου αυτοί να κάνουν το κέφι τους, αλλά και έτσι πάλι, κανείς δεν είναι ασφαλής: Ανά πάσα στιγμή μπορεί να φάς το μπαλάκι στη μούρη. Σιχαίνομαι τέτοιου είδους συμπεριφορές (και για να προκαλέσω κάποιους: από κι’ αν αυτές προέρχονται), τις οποίες θεωρώ αντικοινωνικές. Παρ’ όλα ταύτα, πιστέψτε με, δεν έχω κανένα ρατσισμό έναντι των Ρόδιων (Δωδεκανήσιος είμαι και εγώ στην καταγωγή). Ελπίζω αυτό που λέω να είναι σαφές.PS: Για τους λάτρες της σημειολογίας: Η εθνική εμφάνιση (και σημαία) των Πακιστανών είναι πράσινη, για τον ίδιο λόγο που η σημαία της Τζαμαχιρίας του Καντάφι και η σημαία της Σαουδικής Αραβίας είναι πράσινη: Είναι το χρώμα του Ισλάμ ως κυρίαρχης κρατικής ιδεολογίας.