Η κριτική είναι α-νόητο να γίνεται επί τη βάσει του τι θα θέλαμε ή τι πιστεύουμε εμείς ότι θα έπρεπε να την απασχολεί ως καλλιτέχνη. Είναι η λογική του "βρίζω μια ταινία επειδή είναι επιστημονικής φαντασίας ενώ θα έπρεπε να γυρίζονται μόνο ταινίες που προσιδιάζουν στον ιταλικό νεορεαλισμό". Αν δεν σου αρέσουν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, μην τις βλέπεις, και αν για τον οποιοδήποτε λόγο τύχει να δεις κάποια, κρίνε την ως ταινία επιστημονικής φαντασίας. Το "νισάφι με την επιστημονική φαντασία" δεν είναι κριτική, είναι το ναρκισσιστικό μη επιχείρημα του ανθρώπου που δεν δέχεται ότι το προσωπικό του γούστο είναι σεβαστό, αλλά δεν μπορεί να είναι (άγραφος) νόμος για τους υπόλοιπους. Και εκεί που ο εν λόγω ναρκισσισμός βγάζει μάτι είναι όταν η ταινία γίνει και blockbuster.