Πρώτον, δεν υπάρχουν γενιές. Οι πρωταγωνιστές των γεγονότων του Πολυτεχνείου ήταν απλοί άνθρωποι, φοιτητές ή εργαζόμενοι, οι οποίοι αποφάσισαν να εξεγερθούν και έτυχε να γράφει η ταυτότητά τους ''έτος γεννήσεως 1950''. Δεν υπήρξε γενιά της Αντίστασης, διότι, ενώ κάποιοι ανέβηκαν στα βουνά, κάποιοι συνομήλικοί τους φόρεσαν την κουκούλα και κατέδιδαν. Στην γενιά του 114 πάλι, ανηκουν και οι ΕΚΟΦίτες; Τώρα αν κάποιοι κέρδισαν διαβατήρια και πασσαπόρτια κοινωνικής ανόδου και έφαγαν το καταπέτασμα επί δεκαετίες μόνο και μόνο επειδή είπαν ''ήμουν κι εγώ στο Πολυτεχνείο'' αυτό το εξηγεί ο λαός μας με την γνωστή παροιμία που λέει ότι οι φελοί επιπλέουν. Κυρίως... Δεύτερον, το άρθρο το βρήκα μια χαρά. Ο χαρακτηρισμός ''αμφιλεγόμενο'' παραπέμπει σε αιρετικές απόψεις, τις οποίες δεν βρήκα στο κείμενο. Ο κ Λαζαρίδης προσπαθεί να ανασύρει την αλήθεια μέσα από σωρούς σαβούρας, προπαγάνδας και μύθων και αυτό δεν θα'πρεπε να μας σοκάρει...