Αυτό που περιγράφει η κοπέλα είναι πραγματικότητα. Ημουν απο τους πολύ τυχερούς που είχα στο πλευρό μου γόνεις που δεν με πίεζαν ιδιαίτερα -τότε βέβαια το έβλεπα αλλίως- και πέρασα αυτή την φάση σχετικά ανόδινα σε σχέση με άλλα παιδια. Και πάλι όμως ένιωθα τεράστια ψυχολογική πίεση και δυστυχώς και εγώ είχα σκεφτεί πως αν εμπαίνε τώρα ένα οριστικό τέλος δεν θα ήταν και τόσο άσχημα τα πράγματα (πάντα απο την δική μου οπτική γωνία). 5 χρόνια μετά και γελάω με το πόσο άσκοπα αγχωνόμουν. Κρίμα που παιδία 18 χρονών πρέπει να περάσουν αυτο το μαρτυρίο.