Πολιτισμοί υπάρχουν πολλοί, ο καθένας μας είναι ένας. Διαλέγει ότι του ταιριάζει.Ο τόπος που ζει ο καθένας τον δικαιούται ίσα με τον άλλο και προσπαθεί να χωρέσει την κουλτούρα του. Δεν υπάρχουν δανεικά δικαιώματτα, παρά καττεκτημένα. Και αν στο δυτικό μοντέλο η κατάκτηση δικαιωμάτων είναι σύμφυτη, τότε η εξάπλωσή του χαρίζει δικαιώματα. Ούτε οι ΗΠΑ τα έχουν λύσσει στο εσωτερικό τους όλα. Υπάρχουν λοιπόν πολλές εστίες διαμάχης πάνω στην εξέλιξη των κοινωνιών. Άρα, όλες οι ΗΠΑ, όπως και όλος ο Δυτικός κόσμος, όπως και ο μη Δυτικός, δεν είναι το ίδιο. Τώρα ως προς την εξωτερική ατζέντα των ΗΠΑ ως σύνολο, που ισχύει το ίσιο με όσα ανέφερα και πριν γι αυτές, και το αν η στήριξη στις Πούσι Ράιοτς την εξυπηρετεί ως το κύριο όχημα της επεκτατικότητας του δυτικού πολιτισμού, ακριβώς επειδή αυτός δεν περειέχει μόνο κακά, είναι στο χέρι της κάθε κοινωνίας. Ο ιμπεριαλισμός της Αμερικής θα ξέρεις ότι αλλού ή άλλοτε κόβει το νερό και γεννιέται το δικαίωμα στο νερό, και αλλού ή άλλοτε χάρισε την τεχνολογία να μπορείς να έχεις νερό. Όπως και να χει, ακόμα και στον δυτικο κόσμο λοιπόν, δεν υπάρχει κανείς μόνος...Ο μιμητισμός στον οποίο αναφέρεσε τόσο ενοχλημένος είναι η μία όψη του συγκρητισμού. Η άλλη είναι η αφομίωση και το καινούριο, η μεταλλαγή, το ιδιαίτερο, το πάντα μοναδικό που προκύπτει από τον συγκερασμό. Με λίγαα λόγια, το προσωπικό. "Προσωπική υπόθεση" είναι πάντα μιας κοινωνιάς τί θα κάνει με τα δώρα των "καλεσμένων". Και μια κοινωνίια επαναλαμβάνω, και ιδίως μια δυτική, δεν αποτελείιται από έναν άνθρωπο, μια ομάδα και ούτε μονοδιάστατα κανείς δεν αποτελεί συγκεκριμένες ομάδες. Μια κοινωνία ας πούμς, μπορεί να αποτελείται και από ομοφοβικούς και από ομοφυλόφιλους. Κάποιοι ομοφυλόφιλοι, ανήκουν ΚΑΙ στην αόρατη ομάδα των ομοφοβικών. Και όλα αυτά, γιατί μου φαίνεται ότι ο πιο "διαφορετικούλης" είσαι εσύ τελικά.Μήπως αυτό σε ενοχλεί κατα βάθος; Ότι θες δεν θες, είσαι διαφορετικός ως έχεις;