έχω απελπιστεί τόσο τις τελευταίες μέρες μία με τη κατάσταση στο Κίεβο, μία με την ιστορία στο Φαρμακονήσι, μία με το ξυλοδαρμό τρανς γυναίκας στο μετρο πανεπιστημίου, που βρίσκομαι σε μια λοβοτομημένη εγκεφαλικά κατάσταση και δε ξέρω τι να πρωτο-πώ και ποιον να πρωτο-κράξω. προσωπικά δε με ενδιαφέρουν πια κυβερνήσεις, πολιτικές ιδεολογίες, κοινωνικά στερεότυπα και φραγμοί, σύνορα και άλλες αηδίες. δε μπορώ να καταλάβω τι περιμένουμε όλοι μας πια να γίνει μπας και κινητοποιηθούμε. αηδία μόνο...