Το βρίσκω φοβερά υπερβολικό αυτό το κονσεπτ. Μου έχει τύχει πολλές φορές να φάω μόνη μου, ιδιαίτερα ως διάλειμμα από τη δουλειά, ποτέ δεν ένιωσα άσχημα γιατί δεν είναι κάτι που έκανα επειδή δεν είχα παρέα ή φίλους, αλλά είτε επειδή βαριόμουν να κανονίσω κάτι την τελευταία στιγμή, ή γιατί κανείς από τους φίλους μου δεν μπορούσε. Σιγά το πράγμα, μια χαρά ηταν, μην διυλίζουμε και τον κώνωπα. Όσο για το σινεμά μόνη μου, απόλαυση! Ειδικά τώρα που έχω πλέον οικογένεια, είναι από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου, οι καλοκαιρινές βραδυές που ανηφόριζα με τα πόδια μέχρι τα 'Παναθήναια' κι απολάμβανα την ταινία και την μπύρα μου. Μαγεία!