Απλά, πιστεύω πως εαν η προσωπικότητα που ποθούμε δεν είναι τίποτα διαφορετικό από ένα αντίγραφο του εαυτού μας και η εξωτερική ομορφιά το αντίγραφο μίας Θεάς, τότε έχουμε μέσα μας πρόβλημα εξιδανίκευσης.
Που σα "δούρειος ίππος" θα μας οδηγεί μαθηματικά σε απανωτές ματαιώσεις και απογοητεύσεις στη ζωή, μέχρι να περάσουν τα χρόνια και εμείς να κλαιγόμαστε πώς πέρασαν έτσι και πώς "χαθήκαμε" στη μετάφραση, ακριβώς όπως ο εξομολογούμενος.
Και μετά, θα απορούμε πώς περάσανε τα άτιμα τα χρόνια που ενώ ακόμα μας "τρέχουν τα σάλια" για όλες αυτές και την ομορφιά τους, την ίδια στιγμή εκείνες πλέον δε δίνουν δεκάρα για εμάς.