Επί 4 δεκαετίες τώρα σε αυτή τη χώρα οι συντεχνίες έκαναν πάρτυ εις βάρος της κοινωνίας. Ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις και επέβαλλαν τα θέλω τους φασιστικά απέναντι σε ένα ψοφοδεές πολιτικό σύστημα. Ως εδώ όμως! Εαν η κυβερνηση υποχωρήσει στις απαιτήσεις της συνδικαλιστικής καμόρας να σηκωθεί και να φύγει χωρίς δεύτερη σκέψη. Συνταγματική της υποχρέωση είναι να φροντίζει για το γενικό κοινωνικό συμφέρον. Εαν υποχωρήσει έστω και στο παραμικρό στα νταβατζιλίκια της τρισάθλιας αυτής συντεχνίας που δεν ανέχεται να παίρνει 1200 ευρώ μισθό στη χώρα των 1.300.000 ανέργων και παραλύει την πρωτεύουσα της χώρας με αίτημα να συνεχίσει να επιβαρύνει τους φορολογούμενους με τους παχυλούς μισθούς της να τσακιστεί και να φύγει η τρικομματική και να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η μάχη αυτή έχει εκφύγει πλέον από μια συνήθη "μάχη" κυβερνησης και συνδικάτου. Είναι μια μάχη ιστορική, πολιτισμική, μια μάχη της Ελλάδας που θέλει να αλλάξει (αν θέλει) και της Ελλάδας που θέλει να μείνει στα ίδια.