Αυτό ακριβώς. Βρίσκει παράλογο που ενώ η πλειοψηφία των ανθρώπων ψάχνει κάποιον για τον οποίο ευελπιστεί να αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητα στη ζωή τους, αυτός σαν άνθρωπος και χαρακτήρας δεν κατόρθωσε να αποτελεί για καμιά από τις τέσσερις. Σε αντιδιαστολή τού ότι για όλες ανεξαιρέτως αποτέλεσε το υποκατάστατο που άξιζε να του χαρίσουν όλα τα υπόλοιπα : λίγο χρόνο και το σώμα τους. Και όχι όλο το χρόνο και μαζί την ψυχή τους.
Ε, να σου πω κάτι · και εμένα αν μου τύχαινε κάτι τέτοιο θα έλεγα ότι με βλέπουν όλες σαν "sex machine" και τίποτα παραπάνω (κάτι που δεν απέχει εξάλλου πολύ και από τη δική μου πραγματικότητα), αλλά είναι πολύ πιο εύκολο εφόσον κάποια χορτάσει sex μαζί σου να σου φερθεί μετά ως "στρίβειν δια του αρραβώνος" · όμως με τα χρόνια έμαθα να είμαι λιγότερο συναισθηματικός και περισσότερο πρακτικός.
Απλά, το χαίρεσαι αυτό που χαίρεσαι και όσο κρατήσει · αν δεν σε θέλουν για κάτι παραπάνω, ίσως και να μην το άξιζες τελικά αυτό το παραπάνω, οπότε γιατί χολοσκάς.
Από ένα σημείο και μετά παύουμε να τα θέλουμε όλα δικά μας και αρκούμαστε σε αυτά που μας δίνουν. Το σώμα τους ; Έστω αυτό.
Και όταν πια περάσουν και άλλα χρόνια και βαρεθούμε να σηκωνόμαστε όλα μας τα πρωινά μόνοι ανάμεσα σε τσαλακωμένα σεντόνια, όταν πια ατονήσει και η διάθεση για σεξ, πάμε στο άλλο άκρο :
Μας ενδιαφέρει πλέον μόνο η ψυχή τους ή αλλιώς, τίποτα απολύτως.