@ Luna
Και όχι μόνο έτσι όπως τα γράφεις, αλλά διάβασε και το άλλο ωραίο · ο πατέρας μου έχοντας δει πόσο υπέφερα εκείνη την περίοδο από μοναξιά μού είπε μία μέρα : "άκου γιέ μου, υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να τις πλησιάζεις · απλά, γράφεις το όνομα και το τηλέφωνο σε ένα χαρτάκι, τους το δίνεις όπου βρεθείς και ησυχάζεις, χωρίς να σε απασχολεί πολύ, το έκανα και εγώ και πολλοί άλλοι στην εποχή μου και πάντα έπιανε..." και ο πατέρας μου να σκεφτείς ήταν τότε γύρω στα 65 και μου το είπε, χωρίς να ξέρει ότι εγώ είχα αρχίσει από μόνος μου να το κάνω ήδη !
Έφαγα φρίκη · "ωχ" είπα μέσα μου "για να κάνω στην εποχή μου ό, τι έκαναν 40 χρόνια πίσω και ειδικά να έχει και την έγκριση του πατέρα, ε, κάτι δεν πάει καλά " !
Και από εκείνη τη στιγμή, το έκοψα μαχαίρι και ούτε που το ξανασκέφτηκα 🙂