“παλεύω μόνη μου να νικήσω το παιχνίδι της ζωής”
Δεν ξέρω για τα υπόλοιπα αλλά το παιχνίδι της ζωής δεν θέλει πάλη και νομίζω δεν βοηθάει να σκέφτεσαι πως πρέπει “να το νικήσεις”. Να χαλαρώσεις χρειάζεται και να το λύσεις. Είναι σαν την κινούμενη άμμο ή ένα λασπώδη βούρκο που όσο παλεύεις με σπασμωδικές και βίαιες κινήσεις… βουλιάζεις ακόμη περισσότερο και τελικά, σε καταπίνει ολόκληρο.
Αν όμως χαλαρώσεις, με τις κατάλληλες αργές κινήσεις τραβιέσαι από την “παγίδα” και απελευθερώνεσαι.
Τεχνική θέλει όπως όλα και ηρεμία.
Τα γράφω αυτά γιατί διαβάζοντας την εξομολόγηση σου, μου δόθηκε η εντύπωση πως έχεις άγχος, σχεδόν πανικό που πιστεύω δεν θα σε βοηθήσει.