Μια χαρα ξεκαθαρος ειναι ο φιλος σου και πολυ καλα το κανει. Απο την στιγμη που θελεις συγκατοικηση πρεπει να εισαι ικανη να αναλαβεις και εσυ τα εξοδα του σπιτιου σου σαν ενηλικη που εισαι. Αλλιως, πως νομιζεις θα προχωρησετε μαζι χωρις λεφτα; Ποιος θα τα πληρωνει ολα; Απο αυτον περιμενεις; Αν ναι, γιατι τα περιμενεις απο αυτον; Αν οχι, εχεις σκεφτει τι θα κανεις στην περιπτωση που αυτος θα ειναι που θα χασει την δουλεια του; Τι θα γινει τοτε; Θα μπορεις να συντηρησεις εσυ το σπιτι και τα εξοδα και να του σταθεις μεχρι αυτος να ξανα βρει δουλεια; Αν σας τυχει μια ζημια οικονομικη, εισαι σε θεση να την αντιμετωπισεις ή θα νιωθεις παλι ανασφαλειες; Τα εχεις σκεφτει ολα αυτα; Δεν λεω, καλη και η αγαπη που νιωθετε αλλα αν δεν εισαι οικονομικα ανεξαρτητη δεν μπορει να επιτευχθει μια κοινη ζωη μεταξυ σας. Λογικο να νιωθεις ανασφαλεια αν ειναι η πρωτη φορα που συγκατοικεις με καποιον. Αλλα, καλυτερα να το συζητησεις μαζι του οσο πιο νωρις γινεται, επειδη μου φαινεται πως ειναι πιο συνειδητοποιημενος, για να ξερει τι του γινεται και τι να περιμενει απο εσενα και να πραξει αναλογα.