Πιστεύω ότι είναι σύνθετη η ψυχολογία, όπως στην εγκληματολογία. ;) Οι ενοχικοί και ηθικά μαζοχιστές ΘΕΛΟΥΝ να πιαστούν στα πράσα, θέλουν να τραβήξουν πάνω τους την προσοχή, να παίξουν την κάρτα του θύματος, να αερίσουν τα παράπονα που έχουν από τη σχέση (αν είναι και θρασείς ταυτόχρονα θέλουν να φορτώσουν και ευθύνες στον άλλο που "κοίτα τι πήγαν κι έκαναν!") κι αφού διαδραματιστεί όλο αυτό το δράμα να νιώσουν κάθαρση μέσω της "τιμωρίας" τους ώστε να ανακουφιστούν από το υπαρξιακό τους άγχος. Αυτοί που είναι πιο ηθικά σαδιστές ή το παίζουν έξυπνοι σου αφήνουν τα clues επιλεγμένα, ώστε να σε ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ σε διανοητικό παιχνίδι να τους τσακώσεις. Η ήττα στην απόπειρα να τους ξεσκεπάσεις λειτουργεί ως ένεση αυτοπεποίθησης της πνευματικής τους -νομίζουν- υπεροχής, οπότε ανακουφίζεται η υπαρξιακή τους αγωνία έτσι. Αν το πετύχεις και τους αποκαλύψεις, αντιστρέφουν τα πιόνια βγάζοντάς σε τρελό και αρνούμενοι τα πάντα. Πάλι νιώθουν εσωτερικό θρίαμβο, κάνοντας τον "αντίπαλο" πλέον να αμφιβάλλει για την λογική του. Γι'αυτό λέω, αυτός που ξεσκεπάζει μια απιστία, χάρη του κάνει του άπιστου, δεν τον τιμωρεί, νερό στο μύλο του ρίχνει, αλλά δεν γίνομαι κατανοητή. :) Νομίζουν τους δικαιολογώ. Όχι, καθόλου,απλά τους κατανοώ βαθιά, ξέρω γιατί το κάνουν! Θα γινόμουν άριστη εγκληματολόγος ή ντετέκτιβ. Δεν κρίνω τα στοιχεία, τα εξετάζω και βγάζω συμπεράσματα.