Τα βιβλία της παιδικής του ηλικίας, όπως «Ο Τρελλαντώνης» και «Ο μάγκας» της Πηνελόπης Δέλτα, τα χαρακτηρίζει «αναγνωστικό γλέντι». Στην εφηβεία διάβασε Ντοστογιέφσκι, Καμί και Σαρτρ. Καθώς στο σπίτι του άργησε να μπει η τηλεόραση, οπτικοποιούσε ό,τι διάβαζε. Είναι κάτι που νοσταλγεί.
Αναγνωρίζει τον εαυτό του στα βιβλία που διαβάζει κάθε φορά. Η καλύτερη στιγμή της σχέσης του με το βιβλίο είναι όταν μπαίνει σε βιβλιοπωλείο, μια περιπέτεια που δεν ξέρει πού θα τον βγάλει. Από αυτή την άποψη θεωρεί πολύ «επικίνδυνο» μέρος το Λεξικοπωλείο στο Παγκράτι.
Μέσα στο βιβλιοπωλείο μπορεί να τον προσελκύσει ένα βιβλίο από το χρώμα του εξωφύλλου του και το μέγεθός του. Έτσι έφτασε στο «4321» του Πολ Όστερ: χρώμα εξωφύλλου μοβ-μπορντό και μέγεθος 1000 σελίδες.
Διακρίνει δύο ειδών αναγνώσεις: τη βουλιμική, όταν καταναλώνεις σελίδες επί σελίδων αλλά στο τέλος δεν σου μένει τίποτα, και την ανάγνωση dégustation. Προτιμάει τη δεύτερη και προσπαθεί να διαβάζει ως αναγνώστης-γευσιγνώστης.
