ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητή (παλιά μας γνωστή) κυρία Μ.Β., ένα μόνο σχόλιο στα λεγόμενά σας: Όταν λέτε "εξάλλου η κώφωση είναι μια μη ορατή αναπηρία που φαίνεται μόνο στην συναναστροφή με τους ακούοντες", εννοείτε δηλαδή ότι η κώφωση είναι ορατότατη και γίνεται αντιληπτή καθημερινά από όλους όσους μας γνωρίζουν. Εκτός αν ζούμε σε προστατευμένα γκέτο κωφών, όπως είναι τα σχολεία κωφών. Μόνο που, όπως γνωρίζετε, το σχολείο κάποτε τελειώνει, και είναι αδύνατον, όσο και να προσπαθεί κανείς, να παραμένει σε ένα γλωσσικό και κοινωνικό γκέτο, όπου έχει τη ψευδαίσθηση ότι δεν είναι ανάπηρος. Εξάλλου, γνωρίζετε ότι σήμερα τα σχολεία κωφών έχουν μείνει με 20 και λιγότερους μαθητές το καθένα (και μιλάμε για 5 σχολεία πανελλαδικά). Πρόκειται για μια γλωσσική και κοινωνική ουτοπία που σύντομα τελειώνει εξάλλου, εφόσον τα νέα παιδιά βάζουν κοχλιακά εμφυτεύματα, ακούνε και μιλάνε, και δεν είναι πια κωφάλαλα όπως στο παρελθόν. Κατά τ άλλα συμφωνώ μαζί σας. τα γνωρίζετε τα θέματά μας από πρώτο χέρι άλλωστε.

Κοπέλα μου, γεια σου. Ελπίζω να είσαι καλά.Από αυτά που γράφεις είναι σαφές πως πρέπει να απευθυνθείς άμεσα σε κάποιον ψυχοθεραπευτή, δεδομένου ότι έχεις φτάσει στο σημείο να έχεις αυτοκτονικές σκέψεις. Προφανώς, έχεις άλυτα προβλήματα με τους γονείς σου και με τον τρόπο που σε μεγάλωσαν. Ίσως διαπίστωσες ότι ο εαυτός σου-που αυτή τη στιγμή δε σου αρέσει ιδιαίτερα-διαμορφώθηκε από τους γονείς σου. Πρέπει όμως να ανακαλύψεις τι ακριβώς δε σου αρέσει, για ποιο λόγο έχεις αυτά τα χαρακτηριστικά και τι μπορείς να κάνεις η ίδια (και σε δεύτερη φάση ίσως και οι γονείς σου) ώστε να τα βελτιώσεις και να γίνεις ο άνθρωπος που θα ήθελες να είσαι. Για το ποια είσαι σήμερα σίγουρα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι γονείς σου, το ποια θα είσαι αύριο όμως το καθορίζεις εσύ. Οι γονείς μας, αυτοί είναι, ό,τι μπορούσαν έκαναν. Σίγουρα είχαν και αυτοί τα δικά τους προβλήματα, κόμπλεξ κλπ τα οποία μας μετέδωσαν, κάνεις δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας πώς να μεγαλώσει ένα παιδί σε ένα περιβάλλον που συνεχώς αλλάζει. Μπορείς να τους κατηγορήσεις για το βαθμό που όντως ευθύνονται, αλλά μην τους κρατάς κακία. Κι εσύ στο μέλλον θα κάνεις λάθη στην ανατροφή των παιδιών σου. Όσο για το θέμα της κώφωσης, καταλαβαίνω πως φυσικά δεν εύχεσαι να ήσουν κωφή. Πιστεύω πως απλά βρέθηκες σε μια παρέα ανθρώπων που ξέρεις ότι έχουν μια αναπηρία και παρόλα αυτά (θεωρείς πως) στέκονται στα πόδια τους, ενώ εσύ η ίδια (που δεν έχεις αναπηρία) νιώθεις πως δε μπορείς. Δεν είναι έτσι όμως. Αφενός δεν γνωρίζεις τα πραγματικά προβλήματα αυτών των παιδιών (εξάλλου η κώφωση είναι μια μη ορατή αναπηρία που φαίνεται μόνο στην συναναστροφή με τους ακούοντες-σκέψου επίσης ότι τους βλέπεις σε ένα προστατευμένο περιβάλλον (παρέα/σχολείο/οικογένεια) όπου συναναστρέφονται μόνο μεταξύ τους-μιλάμε για νοηματίζοντες κωφούς νομίζω) όπως και αυτοί δεν γνωρίζουν τα δικά σου (αν δεν τους έχεις μιλήσει, καθώς ούτε το τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του είναι ορατό αν δεν μιλήσουμε). Αφετέρου, πιθανόν αυτά τα άτομα να τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και να βγάζουν μια δύναμη και μια αυτοπεποίθηση με αποτέλεσμα να τους "ζηλεύεις" θεωρώντας πως αυτό που θα ήθελες είναι η κώφωση ενώ στην πραγματικότητα αυτό που θέλεις και χρειάζεσαι είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου, να βρεις τρόπους να αναγνωρίσεις και να ξεπεράσεις τα προβλήματα του παρελθόντος για να μην τα κουβαλάς στο παρόν και στο μέλλον. Νομίζω πως νιώθεις καλά όταν είσαι μαζί τους με τον ίδιο τρόπο που θα ένιωθες καλά αν ήσουν σε μια ομάδα αυτοβοήθειας. Πρέπει να καταλάβεις ότι τα ψυχικά νοσήματα είναι εξίσου σημαντικά με τα σωματικά και είναι μεγάλο λάθος που σαν κοινωνία δεν το έχουμε αποδεχτεί αυτό ακόμα. Πίστεψε με, όσο βουνό κι αν σου φαντάζει, πήγαινε σε έναν ειδικό, ό,τι και να σου πω εγώ ή όποιος άλλος εδώ δεν έχει μεγάλη σημασία και μπορεί να σε κάνει και χειρότερα. Ο θεραπευτής σου θα μπορέσει να σου δώσει τα εργαλεία για να δουλέψεις τον εαυτό σου και να τον φτάσεις εκεί που θες και που σου αξίζει! Σίγουρα στην αρχή δε θα είναι εύκολη υπόθεση αλλά το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει.

Kαλό μου κορίτσι, σύνελθε και προσπάθησε να σκεφτείς λίγο τι είπες. Δεν θέλεις είπες να προσβάλλεις κανέναν. Όμως φυσικά προσβάλλεις εμάς τους κουφούς. Μιλάς για την κώφωση σαν να είναι , ας πούμε, ένα είδος ενδυμασίας, που θα μπορούσες να φοράς, έτσι ανάλαφρα και χωρίς να καταλαβαίνεις τι λες. Η κώφωση δεν έχει τίποτα το ωραίο πάνω της. Είναι μια αναπηρία και μάλιστα πολύ περιοριστική για τη ζωή. Σε κανέναν δεν αρέσει να μην μπορεί να μιλήσει στο τηλέφωνο ή να μην μπορεί να ακούσει μουσική ή τις φωνές των αγαπημένων του. Εάν έτσι σου είπαν από το σχολείο κωφών, στο είπαν για να ωραιοποιήσουν την κατάσταση. Νομίζεις ότι αυτοί θέλανε να είναι κουφοί; Ότι δεν θέλουν να θεραπευτούν, να αποκατασταθεί η ακοή τους; Ολοι οι κουφοί με αυτό το όνειρο ζούμε. Ότι μια μέρα θα μπορέσουμε να ακούσουμε. Λες ότι θα προτιμούσες να ζεις σε μια οικογένεια κουφών. Ποιος σου είπε ότι οι δικές μας οικογένειες είναι ντε και καλά αγαπημένες; Γιατί να είναι; Άλλες είναι αγαπημένες , άλλες έχουν μέτριες σχέσεις και άλλες σφάζονται μεταξύ τους. Εξάλλου είναι γνωστό ότι οι κουφοί που δεν μπορούν να μιλήσουν ζηλεύουν πάρα πολύ όσους κατάφεραν και μίλησαν ή έβαλαν εμφυτεύματα και άκουσαν. Νομίζεις ότι ζουν ειδυλλιακά οι κουφοί; Γιατί; επειδή τους βλέπεις μια ώρα την ημέρα στα σχολεία τους; Ισα ίσα που είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα από κακή συνεννόηση μέσα στις ίδιες τους τις οικογένειες. Οι κουφοί μαστίζονται από ζήλεια, θυμό και διαμάχες μέχρις εσχάτων ανάμεσα σε συγκεκριμένες φατρίες. Αρα, κάτι δεν ξέρεις καλά, κάτι δεν σου έχουν πει καλά για τον υποθετικό "παράδεισο" στον οποίο αναφέρεσαι. Αλλά χρειάζεται να σου πει κανείς κάτι; Θα ευχόσουν ποτέ να μην έβλεπες; Να μην περπατάς; Πως εύχεσαι με τόση ελαφρότητα να μην είχες μια αίσθηση; Να κινδυνεύεις κάθε μέρα να σκοτωθείς από διερχόμενα αυτοκίνητα; Να είναι όλη η ζωή σου μια μόνιμη απειλή και μια συνεχής μοναξιά με κακή συνεννόηση με τους γύρω σου; Το μήνυμά σου είναι το μήνυμα ενός υγιούς και αρτιμελούς ανθρώπου που δεν κατανοεί τη σημασία της υγείας και της αρτιμέλειας, και φυσικά είναι προσβλητικό για εμάς τους κουφούς. Παρτο αλλιώς και ψάξε να λύσεις τα οικογενειακά σου θέματα χωρίς να ανακατεύεις μέσα την ασθένεια και την αναπηρία... Σε αυτά τα θέματα τις λύσεις τις ψάνουμε εμείς.