Κοπέλα μου, γεια σου. Ελπίζω να είσαι καλά.Από αυτά που γράφεις είναι σαφές πως πρέπει να απευθυνθείς άμεσα σε κάποιον ψυχοθεραπευτή, δεδομένου ότι έχεις φτάσει στο σημείο να έχεις αυτοκτονικές σκέψεις. Προφανώς, έχεις άλυτα προβλήματα με τους γονείς σου και με τον τρόπο που σε μεγάλωσαν. Ίσως διαπίστωσες ότι ο εαυτός σου-που αυτή τη στιγμή δε σου αρέσει ιδιαίτερα-διαμορφώθηκε από τους γονείς σου. Πρέπει όμως να ανακαλύψεις τι ακριβώς δε σου αρέσει, για ποιο λόγο έχεις αυτά τα χαρακτηριστικά και τι μπορείς να κάνεις η ίδια (και σε δεύτερη φάση ίσως και οι γονείς σου) ώστε να τα βελτιώσεις και να γίνεις ο άνθρωπος που θα ήθελες να είσαι. Για το ποια είσαι σήμερα σίγουρα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι γονείς σου, το ποια θα είσαι αύριο όμως το καθορίζεις εσύ. Οι γονείς μας, αυτοί είναι, ό,τι μπορούσαν έκαναν. Σίγουρα είχαν και αυτοί τα δικά τους προβλήματα, κόμπλεξ κλπ τα οποία μας μετέδωσαν, κάνεις δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας πώς να μεγαλώσει ένα παιδί σε ένα περιβάλλον που συνεχώς αλλάζει. Μπορείς να τους κατηγορήσεις για το βαθμό που όντως ευθύνονται, αλλά μην τους κρατάς κακία. Κι εσύ στο μέλλον θα κάνεις λάθη στην ανατροφή των παιδιών σου. Όσο για το θέμα της κώφωσης, καταλαβαίνω πως φυσικά δεν εύχεσαι να ήσουν κωφή. Πιστεύω πως απλά βρέθηκες σε μια παρέα ανθρώπων που ξέρεις ότι έχουν μια αναπηρία και παρόλα αυτά (θεωρείς πως) στέκονται στα πόδια τους, ενώ εσύ η ίδια (που δεν έχεις αναπηρία) νιώθεις πως δε μπορείς. Δεν είναι έτσι όμως. Αφενός δεν γνωρίζεις τα πραγματικά προβλήματα αυτών των παιδιών (εξάλλου η κώφωση είναι μια μη ορατή αναπηρία που φαίνεται μόνο στην συναναστροφή με τους ακούοντες-σκέψου επίσης ότι τους βλέπεις σε ένα προστατευμένο περιβάλλον (παρέα/σχολείο/οικογένεια) όπου συναναστρέφονται μόνο μεταξύ τους-μιλάμε για νοηματίζοντες κωφούς νομίζω) όπως και αυτοί δεν γνωρίζουν τα δικά σου (αν δεν τους έχεις μιλήσει, καθώς ούτε το τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του είναι ορατό αν δεν μιλήσουμε). Αφετέρου, πιθανόν αυτά τα άτομα να τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και να βγάζουν μια δύναμη και μια αυτοπεποίθηση με αποτέλεσμα να τους "ζηλεύεις" θεωρώντας πως αυτό που θα ήθελες είναι η κώφωση ενώ στην πραγματικότητα αυτό που θέλεις και χρειάζεσαι είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου, να βρεις τρόπους να αναγνωρίσεις και να ξεπεράσεις τα προβλήματα του παρελθόντος για να μην τα κουβαλάς στο παρόν και στο μέλλον. Νομίζω πως νιώθεις καλά όταν είσαι μαζί τους με τον ίδιο τρόπο που θα ένιωθες καλά αν ήσουν σε μια ομάδα αυτοβοήθειας. Πρέπει να καταλάβεις ότι τα ψυχικά νοσήματα είναι εξίσου σημαντικά με τα σωματικά και είναι μεγάλο λάθος που σαν κοινωνία δεν το έχουμε αποδεχτεί αυτό ακόμα. Πίστεψε με, όσο βουνό κι αν σου φαντάζει, πήγαινε σε έναν ειδικό, ό,τι και να σου πω εγώ ή όποιος άλλος εδώ δεν έχει μεγάλη σημασία και μπορεί να σε κάνει και χειρότερα. Ο θεραπευτής σου θα μπορέσει να σου δώσει τα εργαλεία για να δουλέψεις τον εαυτό σου και να τον φτάσεις εκεί που θες και που σου αξίζει! Σίγουρα στην αρχή δε θα είναι εύκολη υπόθεση αλλά το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει.