#4 Λοιπόν, πριν από κάποια χρόνια διάβασα το "Why Men Love Bitches", oμολογουμένως από περιέργεια. Από μεγάλη περιέργεια - καθότι μου το πρότειναν με άκρα μυστικότητα ως τον κώδικα των γυναικών που δεν μοιραζόμαστε με κανέναν άντρα (μόνο που δεν με έβαλαν να ορκιστώ, αλήθεια!). Αν και μπορούσα να υποθέσω τί περίπου θα πραγματευόταν και πώς, και παρότι αμέσως υποπτεύτηκα πως αυτή η περίφημη γυναικεία μυστικότητα είναι κόλπο του marketing - ασφαλώς πανέξυπνο. Πέρα από πανέξυπνο· ιδιοφυές! Παρόλα αυτά, η περιέργειά μου φούντωσε σαν άγρια φωτιά μετά από αυτές τις δηλώσεις. Το πήρα και το διάβασα μονορούφι μέσα σε μια μέρα. Ήταν πραγματικά πολύ καλό και το προτείνω σε όλες. Ούτε που θα το περίμενα ότι θα μου άρεσε ποτέ τόσο πολύ ένα εγχειρίδιο γυναικείας συμπεριφοράς, πόσο μάλλον ότι θα το πρότεινα κιόλας! Και να μου το λέγανε πως θα προέβαινα εγώ κάποτε σε αυτό το βήμα, θα τους έβγαζα κρετίνους - μόνο αυτό σου λέω. Ας εξηγήσω όμως λίγο τί το πραγματικά αξιόλογο θεωρώ πως βρίσκεται μέσα σ' αυτό το βιβλίο - από τη δική μου ερμηνεία φυσικά (όλα όσα θα πω δεν τα διάβασα/άκουσα πουθενά). Αρχικά πίστεψα ότι η συγγραφέας έχει ως σκοπό να αποδομήσει την εικόνα, την συμπεριφορά και την νοοτροπία του καλού κοριτσιού (το "καλού" με την παραδοσιακή έννοια του καλού κοριτσιού), κάτι αναμενόμενο λίγο-πολύ δηλαδή, και αντ' αυτού να προτείνει την γνωστή εναλλακτική της δυναμικής και σεξουαλικά σκληρής (δηλ. χωρίς συναίσθημα) γυναίκας που πάνω-κάτω το ίδιο μοτίβο ακολουθεί και στις σχέσεις της. Όμως διαπίστωσα πως έκανα λάθος. Δεν αποδομεί το καλό κορίτσι. Αποδομεί την οποιαδήποτε τυποποιημένη γυναίκα - με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Και το κάνει εντέχνως, ονομάζοντας το *πρότυπο* που εισάγει "bitch"! Γιατί αυτό μοιάζει να θέλουν κατά βάθος όλοι οι άνδρες και αυτό μοιάζει να αναζητούν να γίνουν όλες οι γυναίκες κατά βάθος για να είναι ποθητές από τους άνδρες. Οπότε - νομίζω πως ήταν η υπόγεια έξυπνη σκέψη της -, αφού όλοι και όλες ψάχνουν έξω τους και μέσα τους, αντίστοιχα, μια "bitch", ας της δώσουμε λοιπόν ΕΜΕΙΣ (δηλαδή εγώ, η συγγραφέας) πρόσωπο. Τα χαρακτηριστικά που θεωρούμε ότι θα έπρεπε να έχει αυτή και ας μην την αφήνουμε άλλο ασαφή, να πλανάται ως μύθος... Ας μιλήσουμε επομένως έξω από τα δόντια για την περιβόητη... "bitch". "Θες λοιπόν να γίνεις bitch;; Κάνε αυτά που σου λέω." μας λέει εμμέσως πλην σαφώς. Σταμάτα να προσπαθείς να τυποποιηθείς σε κάτι με οποιαδήποτε θετική ή αρνητική κοινωνικά συνδήλωση. Σταμάτα να ανήκεις σε κατηγορίες καλής, κακής, μέτριας, έτσι, γιουβέτσι, αλλιώς ή παραλλιώς γυναίκας. Η αληθινή BITCH είναι η γυναίκα με προσωπικότητα τόσο μεγάλη και τόσο σίγουρη για τον εαυτό της (την προσωπικότητά της) που δεν την χάνει ποτέ. Γι' αυτό και αποκλείεται ποτέ να διανοηθεί πως ανήκει σε κάποια κατηγορία. Καμία μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα δεν δέχεται κατηγορίες για πάρτη της. Καμία ξεχωριστή προσωπικότητα δεν δέχεται τους όρους "καλή" ή "κακή" για την ίδια ούτε άλλη ταμπέλα - δεν την χρειάζεται, και γι' αυτό μόνο να την καταπιέσει και να την αλλοτριώσει μπορεί μια παρόμοια ταμπέλα. Με δυο λόγια, η γυναικεία συμπεριφορά και σκέψη που πρέπει να ακολουθείς πιστά, σε κάθε σου βήμα, για να πετύχεις το επιθυμητό είναι αυτή : Να είσαι ο δικός σου εαυτός, που σημαίνει να διατηρείς την ξεχωριστή προσωπικότητά σου πάντα, είτε είσαι single είτε έχεις σχέση μιας βραδιάς είτε έχεις μόνιμη σχέση είκοσι χρόνων. Πράγμα που συνεπάγεται ανεξαρτησία κάθε είδους (οικονομική, πνευματική, συναισθηματική, κοινωνική). Πιο ειδικά : δικά σου (σπουδαία για εσένα) ενδιαφέροντα, ιδιαίτερες προτιμήσεις, προσωπικές αντιλήψεις, αυτο-εξέλιξη, αγάπη για τον εαυτό σου (που αυτομάτως συμπεριλαμβάνει σεβασμό, εκτίμηση, προστασία για εαυτόν) και αυτοπεποίθηση. Συναισθήματα και βέβαια έχεις και βέβαια τα εκδηλώνεις και βέβαια είσαι συνεπής με αυτά. Αλίμονο, αν δεν έχεις και δεν αισθάνεσαι ελεύθερη να τα δείξεις! Αλλά με την προϋπόθεση ότι η έκφρασή τους, η εκδήλωσή τους και όλα όσα έπονται αυτής δεν αναιρούν, δεν βάζουν σε δεύτερη μοίρα, δεν καθυστερούν και δεν εμποδίζουν τίποτα από τα ανωτέρω. Γιατί μόνο εκείνα (τα ανωτέρω) στοιχεία σε κάνουν ποθητή, ακαταμάχητη. Αν και όταν, κάποια στιγμή για οποιονδήποτε λόγο ή... για οποιονδήποτε άνδρα, ξεχάσεις κάτι από όλα αυτά, το παραμελήσεις, το αφήσεις πίσω σου, τότε παύεις να γίνεσαι ποθητή την ίδια στιγμή. Aρχίζεις να γίνεσαι δεδομένη. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να σε προβλέψει και άρα να σε χειριστεί. Δεν ελέγχεις εσύ πια τον εαυτό σου και κατ' επέκταση δεν ελέγχεις ούτε την σχέση σου με κάποιον άνδρα. Τότε δεν σου απομένουν πια παρά ελάχιστα ψήγματα γοητείας. Ο άνδρας σου ή ο κάθε άνδρας, όσο και να τον αγαπάς, όσο και να τον θέλεις, ό, τι κι αν κάνεις γι' αυτόν, είναι θέμα χρόνου να σε βαρεθεί - ακριβώς όπως και εσύ η ίδια.Όσο για το "ανομολόγητο" του μηνύματος μπροστά σε άνδρες, που περνάει από στόμα σε στόμα, το ερμηνεύω αυθαίρετα - αλλά εννοώντας κάθε λέξη μου - ως εξής : Συμφωνώ. Δεν αντιλαμβάνομαι κανέναν λόγο για τον οποίον θα πρέπει να το ανακοινώνουμε σε άνδρες. Αν ρωτήσει κανείς γιατί όχι, η απάντηση είναι απλούστατη : Μα επειδή όλα αυτά είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ! Μόνο που, καθώς φαίνεται, για εμάς τις γυναίκες δεν είναι και τόοοσο πολύ...