Θα συμφωνήσω με τις νέες παραδόσεις που προτείνεις. Έχασα και τους 2 γονείς μου την ίδια χρονιά όταν ήμουν 19 ετών. Έμεινα με την αδερφή μου. Δεν προσπαθήσαμε να αναπαράγουμε την προηγούμενη ζωή μας. Πχ μας φαινόταν κάπως μίζερο το Πάσχα υπό αυτές τις συνθήκες και έτσι ξεκινήσαμε τα ταξίδια. Ποτέ δεν νιώσαμε όμως οι καημένες που δεν είχαν κάτι άλλο να κάνουν το Πάσχα. Το επιλέξαμε. Οι συγγενείς ήταν πάντα κοντά βέβαια και είχαμε τη επιλογή, αλλά γενικά θα νιώσεις άσχημα μόνο αν εσύ επιλέξεις να νιώσεις έτσι. Φυσικά και θα σου λείπει και η μαμά σου και η ατμόσφαιρα και όλα αυτά. Αλλά θα μπορέσεις να κάνεις άλλα πράγματα. Κάποια στιγμή θα το καταλάβεις, όταν δεν θα έχεις ένα πρότυπο γιορτών στο μυαλό σου. Μη φοβάσαι τίποτα. Όλα θα στρώσουν.