''Θες να παίξεις μια φορά στη ζωή σου έναν χαρακτήρα αναμφισβήτητα διαβολικό, τρελό και εκκεντρικό''

"Θες να παίξεις μια φορά στη ζωή σου μια κακιά μάγισσα, έναν χαρακτήρα αναμφισβήτητα διαβολικό, υπερβολικό, τρελό και εκκεντρικό", λέει η Τζουλιάν Μουρ με αφορμή τη νέα της ταινία που παίζεται τώρα στους ελληνικούς κινηματογράφους

Αν αναγκαστώ να βρω κάποια κοινά χαρακτηριστικά ανάμεσα σε μένα και την μάγισσα-δράκαινα είναι τα κόκκινα μαλλιά και τα μαύρα ρούχα. Και επίσης, πως κάποτε συμπορευόταν με τον πρωταγωνιστή από την πλευρά του καλού. Και το μυθιστόρημα πάνω στο οποίο βασίζεται η ταινία έχει να κάνει με την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης, τις ανατροπές και τις διαφορές στους χαρακτήρες, τη διαδικασία της ενηλικίωσης και τις επιλογές που κάνει ένα νέο παιδί, αν δηλαδή ακολουθήσει το δρόμο της αρετής ή της ανηθικότητας.

Στο βιβλίο, η μάγισσα που υποδύομαι είναι 12 ετών, οπότε πρέπει να ρωτήσω τον γιό μου και την κόρη μου, όταν με δουν στην ταινία, για το αν τελικά μοιάζω στην ηρωίδα. Και πρέπει να ομολογήσω πως τα παιδιά μου δεν τα ενδιαφέρει πραγματικά καμιά ταινία μου εκτός από τον Έβδομο Γιό και το Hunger Games: Mockinjay.

Με τις μεταφορές, επιχειρούμε να αποτυπώσουμε τα πράγματα που δεν κατανοούμε. Ακόμη και μια ιστορία σαν κι αυτή του Χάνιμπαλ Λέκτερ, αυτό που ερμηνεύεται με κινηματογραφικούς όρους, είναι η δυαδικότητα της ανθρώπινης φύσης και το τέρας που κρύβουμε μέσα μας

Η Mother Malkin της ταινίας είναι προδωμένη και πολύ θυμωμένη. Την είχαν θαμμένη κάτω από τη γη γιά 100 χρόνια! Κακοποιήθηκε, βασανίστηκε και παραγκωνίστηκε, όπως όλες οι μάγισσες. Έχει χάσει τα λογικά και τη λογική της και δεν πιστεύει πλέον στο ανθρώπινο είδος, ούτε προτίθεται να συγχωρέσει κανέναν. Αντιθέτως, ο Master Gregory (Τζεφ Μπρίτζες) που την κυνηγάει, λατρεύει την ανθρώπινη ομορφιά, ελπίζει και αγαπάει παρά τα λάθη και τις αδυναμίες.

 

Ανέκαθεν έβρισκα πολύ συναρπαστικά τα παραμύθια και τις ιστορίες με φαντάσματα. Με τις μεταφορές, επιχειρούμε να αποτυπώσουμε τα πράγματα που δεν κατανοούμε. Ακόμη και μια ιστορία σαν κι αυτή του Χάνιμπαλ Λέκτερ, αυτό που ερμηνεύεται με κινηματογραφικούς όρους, είναι η δυαδικότητα της ανθρώπινης φύσης και το τέρας που κρύβουμε μέσα μας. Επί χρόνια, αφηγούμαστε με πολλούς τρόπους, είτε με παιδικές ιστοριούλες, είτε με λογοτεχνικές και άλλες μεταφορές, την ανάγκη μας να έρθουμε σε επαφή με συναισθήματα που δεν γνωρίζουμε επακριβώς.

Η αλήθεια γιά το σινεμά του μύθου και της φαντασίας είναι πως όλες οι ταινίες που εμπίπτουν σε αυτά τα είδη είναι ουσιαστικά εκφράσεις συναισθημάτων. Γι' αυτό τα παιδιά ταυτίζονται με τον κινηματογράφο της φαντασίας. Τα βοηθάει να εξερευνήσουν και να εξωτερικεύσουν τα αισθήματα με διασκεδαστικές, υπερτονισμένες αλληγορίες.

Ο Τζεφ Μπρίτζες είναι τόσο συναρπαστικός ηθοποιός να δουλεύεις μαζί του και τόσο υπέροχος άνθρωπος για να κάνεις παρέα! Είναι ενδιαφέρων, εφευρετικός και πολυτάλαντος. Ζωγραφίζει, παίζει κιθάρα, είναι αγγειοπλάστης και ηθοποιός φυσικά. Κουβαλάει πάντα ένα σημειωματάριο και σκαρώνει σχεδιάκια με δράκους και σπαζοκεφαλιές, και ξαφνικά βγάζει την παλιά μηχανή και τραβάει φωτογραφίες που συγκρίνονται με τους μεγάλους καλλιτέχνες των περασμένων δεκαετιών και χωρίς να το σκεφτεί ρωτάει τον σκηνοθέτη αν ταιριάζει να δοκιμάσουμε μια ατάκα του διαλόγου στα μογγολικά! Το μυαλό του δουλεύει με μυθικά πλάγιους τρόπους. Και ένας από τους λίγους συναδέλφους που διστάζω να κοιτάζω στα μάτια γιατί δεν μπορώ να κρατηθώ από τα γέλια. Τέλος ας μην ξεχνάμε πως είναι ο πιό κουλ τύπος του κόσμου, ο περίφημος Dude.