Φέτος αντικειμενικά δεν είναι από τις καλύτερες χρονιές για το Φεστιβάλ Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου της Λευκωσίας. Κάτι το Μουντιάλ, κάτι ο μίνι καύσωνας που έστειλε τους Κύπριους στις παραλίες, και οι προβολές διεξάγονται σε ένα άδειο σχεδόν Θέατρο Ένα με την καθημερινή παρουσία μόνο δέκα - δεκαπέντε φοιτητών, σκληροπυρηνικών σινεφίλ.
Ακόμη κι αυτοί όμως έως και δυσανάσχετησαν με τη χθεσινή προβολή της ταινίας Themroc (1973) του Claude Faraldo, ένα επίσης σπάνιο κινηματογραφικό διαμάντι - απόρροια του Γαλλικού Μάη του ΄68 και των πιο πειραματικών τάσεων στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο των αρχών του 1970.
Μικροαστός μπογιατζής - ένα αριστούργημα η ερμηνεία του Michel Piccoli - που ζει με τη συντηρητική γριά μάνα του, ορέγεται τα στήθη της μικρής αδερφής του και βιώνει μια καθημερινή καταπίεση από τον εργοδότη του στη δουλειά. Ένα πρωί αρχίζει να βήχει αναίτια. Όταν ο εργοδότης του θα τον χτυπήσει με ένα παράθυρο και θα ματώσει, ο βήχας του θα μετατραπεί σε άναρθρες κραυγές και η επανάσταση θα ξεκινήσει: θα γυρίσει σπίτι, θα απολαύσει το σεξ με την αδερφή του και σύντομα θα μετατρέψει το διαμέρισμα σε τρώγλη, καταστρέφοντας το ολοσχερώς. Ένας σύγχρονος αναρχικός τρωγλοδύτης, άνθρωπος των σπηλαίων, έχει γεννηθεί στο Παρίσι με τις τάσεις αναρχίας να μεταδίδονται σαν μόλυνση. Οι γείτονες του αρχίζουν επίσης να κραυγάζουν και γίνονται σύντροφοι του. Οι αστυνομικοί παρακολουθούν από κάτω αμήχανοι μια ομάδα ανθρώπων σε προγλωσσικό στάδιο να κάνουν όργια κι όταν τους πετούν δακρυγόνα, αυτοί δείχνουν να το απολαμβάνουν! Στο τέλος, ο ήρωας μας θα σκοτώσει δύο μπάτσους και θα τους ψήσει στη σούβλα ως άλλα γουρούνια για να φάει η ανορθόδοξη παρέα του. Κανένας νόμος, κανένα έλεος και καμία θεϊκή ευσπλαχνία δε μοιάζει ικανή να σταματήσει τη συγκεκριμένη τερατωδία από ανθρώπους, των οποίων οι κραυγές ουσιαστικά εκφράζουν την απόλυτη ελευθερία!
Δύο ώρες διήρκησε το Themroc χωρίς κανέναν διάλογο, παρά μόνο με κραυγές, γρυλλίσματα και μουγκρητά από τους ηθοποιούς. Ταινία - σοκ που λόγω των σκηνών αιμομειξίας και κανιβαλισμού ήταν για χρόνια απαγορευμένη στην Αγγλία παρά το καθ' όλα εύληπτο πολιτικό μήνυμα της. Ένα συνονθήλευμα θεάτρου του Παραλόγου, μπουνιουελικών επιρροών, γκραν γκινιόλ και σάτιρας με ολόκληρες sequences να επαναλαμβάνονται δυο και τρεις φορές μεσ' στην ταινία, προκαλώντας την έκπληξη και τη δυσφορία ακόμη και του πιο μυημένου κοινού.
Προσωπικά, λάτρεψα το Themroc και μαζί με το προχθεσινό Throw away your books, rally in thw streets από την Ιαπωνία, θα τις χαρακτήριζα τις δύο σημαντικότερες ταινίες της διοργάνωσης!
Στο φεστιβάλ βρίσκεται και ο Αμερικανός Chris Zimmermann, επιμελητής του προγράμματος Ο Κινηματογράφος είναι η Φαινομενολογία του Μέσου. Ο Chris προλόγισε τις έξι από τις συνολικά δώδεκα μικρού μήκους ταινίες του Αυστριακού Gustav Deutsch, που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο των εορτασμών για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση της τέχνης του κινηματογράφου.
Δείγματα ενός υπέροχου ακραίου πειραματικού σινεμά με χρήση αρχειακού υλικού από γερμανικές και αυστριακές άγνωστες ταινίες και με προεκτάσεις ιστορικές και φιλοσοφικές.
Απόψε θα προβληθούν τα υπόλοιπα έξι ταινιάκια του Deutsch, που θα ακολουθήσουν φυσικά την προβολή της κύριας ταινίας του προγράμματος Το Φάντασμα της Επανάστασης με εισηγήσεις από τον γράφοντα. Τίτλος της, Memoria de saqueo του Fernando Solanas από την Αργεντινή.
Απόψε, βέβαια, παίζει μπάλα και η Εθνική Ελλάδος οπότε είναι σίγουρο πως οι Κύπριοι και οι εδώ Ελλαδίτες θα προτιμήσουν κάποια γιγαντο-οθόνη σε μπαρ ή καφετέρια για να δουν το ματς από το να κλειστούν σε μία αίθουσα και να παρακολουθήσουν αντεργκράουντ κινηματογράφο...
