Το ηλεκτροπόπ ντουο απ' τη Θεσσαλονίκη έχει βγάλει μερικούς απ' τους ωραιότερους δίσκους μελωδικής ηλεκτρονικής μουσικής, που ακούστηκαν και στο εξωτερικό.
Τώρα, έκαναν κάτι ελαφρώς διαφορετικό...
Πώς αποφασίσατε να διασκευάσετε έναν ολόκληρο δίσκο; Γιατί Depeche Mode;
Δεν το σκεφτήκαμε και πάρα πολύ, μια μέρα σε μια παραλία καταλάβαμε οτι και οι δυο ακούγαμε το A Broken Frame και μετά απο μια ατελείωτη συζήτηση, το ένα έφερε το άλλο και καταλήξαμε να διαφωνούμε για το ποιο κομμάτι του album θα θέλαμε να διασκευάσουμε, οπότε είπαμε να το κάνουμε όλο.
Στην αρχή είχαμε πει να μοιράζαμε το βινύλιο μόνο στις συναυλίες μας, αλλά μόλις το ανακοινώσαμε, μας έστειλαν άπειρα μηνύματα να το κυκλοφορήσουμε κανονικά, και ετσι κάναμε.
Οι Depeche Mode είναι για εμάς, κάτι σαν την πρώτη αγάπη, δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποια άλλη μπάντα για να διασκευάζαμε ένα ολόκληρο album.
Οι δυο μας γνωριστήκαμε σε ένα Dépêche Mode παρτυ, και μετά απο λίγα χρόνια, σε Depeche Mode πάρτυ αποφασίσαμε να φτιάξουμε τις Marsheaux. Είναι μια μπάντα που δε μας επηρέασε μονό μουσικά, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.
Οι φανς των Depeche Mode είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Μερικοί ακούνε μονό ό,τι βγάζουν οι Depeche Mode και ό,τι έχει σχέση με αυτούς, και τίποτα μα τίποτα άλλο. Είναι πολύ δύσκολο κοινό, και δύσκολα "ανέχονται" να πειράζεις τα κομμάτια τους.
Γιατί τον συγκεκριμένο δίσκο;
Το A Broken Frame ήταν ο δευτερος δίσκος των Depeche Mode, αλλά ήταν ο πρώτος χωρίς τον Vince Clarke. Ηταν για αυτούς ενα καινούριο ξεκίνημα με τον Martin Gore να έχει αναλάβει αποκλειστικά τη σύνθεση. Ειναι ενας μεταβατικός δίσκος, που τους οδήγησε στην μετέπειτα πορεία τους, ο πιο pop τους δίσκος, πριν αρχίσουν να σκοτεινιάζουν τον ήχο τους, και για αυτό ακριβώς μας αρέσει, έχει την αθωότητα και ίσως την αφέλεια του ξεκινήματος, ήταν ακόμα πιτσιρίκια (οι Depeche) και δεν είχαν ιδέα τι τους περίμενε.
Μπορεί για πολλούς, ακόμα και για τους ίδιους τους Depeche να ειναι ο πιο αδύναμος δίσκος τους, αλλά δεν είναι και λίγοι αυτοί που τον θεωρούν τον καλύτερό τους. Ειναι ο δίσκος που είχαμε στο μυαλό μας όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε το ebay queen. Ήμασταν καινούργιες σε αυτό και μαθαίναμε, με όλη την αφέλεια που αυτό συνεπάγεται. Θέλαμε ο πρώτος μας δίσκος να βγάζει ακριβώς αυτήν την αθωότητα και την ηλεκτρονική ποπ αίσθηση, που έχει το A Broken Frame.
Μου άρεσε αυτό που κάνατε με τα εξώφυλλα. Θέλετε να μου πείτε το σκεπτικό πίσω απ' το δικό σας;
Αφου διασκευάσαμε το μουσικό μέρος, είπαμε να κάνουμε και μια κατα κάποιο τρόπο, διασκευή στο εξώφυλλο, στην εκπληκτική φωτογραφία του Brian Griffin.
Θέλαμε οπωσδήποτε αυτόν τον συννεφιασμένο ορίζοντα και αντί για στάχυα, το κάναμε πιο μεσογειακό και κοντά σε εμάς, με θάλασσα. Στην αρχή είχαμε σκεφτεί να βάλουμε αντί για την αγρότισσα με το δρεπάνι, έναν ψαρά που πετάει το δίχτυ, αλλά έπρεπε να πετύχουμε και τη συννεφιά και τον ψαρά μαζί, κάτι που δεν ήταν τελικά καθόλου εύκολο.
Ο καιρός περνούσε και δεν είχαμε εξώφυλλο, οπότε χρειαζόμασταν μια εναλλακτική λύση. Αποφασίσαμε λοιπόν, να βάλουμε εμείς κάποια ρούχα που να παραπέμπουν ελαφρώς στην αγρότισσα, και μια πολύ, μα πολύ κρύα μέρα με συννεφιά και παγωμένη θάλασσα, βγάλαμε τη φωτογραφία.
Μπορεί να γίναμε και οι δυο μπλαβί από το κρύο αλλά τελικά μας άρεσε πιο πολύ το αποτέλεσμα και χαιρόμαστε που δεν επιμείναμε στην αρχική ιδέα.
Πότε πρωτοακούσατε το άλμπουμ και σε τι νιώθετε πως σας επηρέασε;
Μαριάνθη > Το A Broken Frame βγήκε το 1982, οπότε δυστυχώς δεν το άκουσα όταν κυκλοφόρησε, ανεπηρέαστη, χωρις να έχω ακούσει πρώτα άλλα μεταγενέστερα κομμάτια τους. Ανακάλυψα τους Depeche από το 101 όταν το αγόρασε ο αδερφός μου και το ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, καπάκι βγάλανε το Violator και αυτό ήταν!... είχα κολλήσει. Άρχισα να αγοράζω ότι είχε βγει πιο πριν και για να είμαι ειλικρινής το A Broken Frame ήταν ο τελευταίος που αγόρασα, γιατί όπως και οι υπόλοιποι, τον έβρισκα τον πιο αδύναμο. Είναι πολύ πιο ελκυστικά τα μεταγενέστερα πιο σκοτεινά τους κομμάτια, ειδικά όταν τα ακούς στην εφηβεία σου. Θυμάμαι ότι ηταν ο μόνος δίσκος τους που δεν είχα μεταφέρει ολόκληρο σε κασέτα, παρα μόνο 4 τραγούδια, για να τον ακούω στο walkman. Χαίρομαι πάρα πολύ που με τα χρόνια και μετά από άπειρες ακροάσεις, άλλαξα γνώμη και μπόρεσα πραγματικά να τον εκτιμήσω.
Σοφη > Το Broken Frame το αγόρασα μαζί με το Some Great Reward θυμάμαι και στη συγκριση υστερούσε κατα πολύ του Some Great Reward. Στην πορεία όμως αρχισε να γίνεται απο τα αγαπημένα μου. Δεν το σκεφτήκαμε και πολυ όταν έπεσε η ιδέα να το διασκευάζαμε ολόκληρο.
Πόσο παίξατε με τα τραγούδια; Μιλήστε μου λίγο για τις επιλογές σας από άποψη παραγωγής...
Με την πρώτη ακρόαση που κάνει κάποιος καταλαβαίνει πως έχει πέσει πολλή δουλειά στο "A Broken Frame". Το ζητούμενο ήταν να πάρουμε κάτι το οποίο είναι "παλιό" όσο αφορά την παραγωγή του και να το κάνουμε δικό μας και "φρέσκο". Η δυσκολία έγκειται στο ότι έχεις να κάνεις με τραγούδια-μύθους, άσχετα αν θεωρούνται καλά ή κακά ή αδικημένα λόγω της απειρίας που είχαν τότε ακόμη.
Είναι δύσκολο και επικίνδυνο να αλλάξεις τραγούδια-μύθους, ειδικά των Depeche Mode οι οποίοι έχουν ένα φανατικό κοινό που δεν χαρίζει κάστανα. Κι εμείς από αυτούς είμαστε άλλωστε. Ίσως αυτό να μας βοήθησε να αντιμετωπίσουμε τα τραγούδια με τον απαιτούμενο σεβασμό, κρατώντας την ουσία των τραγουδιών και πειράζοντας/αλλάζοντας τα υπόλοιπα. Ο Martin Gore στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε θέμα με τη σύνθεση, ακόμη κι όταν έγραψε το "A photograph of you".
Το πρόβλημα αρκετών τραγουδιών του "A Broken Frame" ήταν στην παραγωγή (ειδικά ας πούμε για το "A photograph of you" που η παραγωγή του το έκανε να ακούγεται σαν ένα κακόγουστο ηλεκτρονικό ρέγγε τραγούδι!).
Εκει έπρεπε να εστιάσουμε λοιπόν,στο θέμα της παραγωγής. Κι εκεί βάλαμε τα δυνατά μας με τη βοήθεια των Fotonovela και με τη βοήθεια των φωνητικών μας προσπαθήσαμε να δώσουμε φρέσκια οπτική σε αυτό το υπέροχο υλικό.
Ειδικά θα ήθελα να μου πείτε για την υπέροχη ενορχήστρωση και παραγωγή του Shouldn't Have Done That, που κρατήσατε τη μελωδία μεν, αλλά μοιάζει σαν ολοκαίνουργιο τραγούδι!
Όπως είπαμε, συνθετικά το "A broken frame" είναι διαμάντι! Κρατάς όλες αυτές τις υπέροχες μελωδίες και λόγια και αλλάζεις την ενορχήστρωση και παραγωγή. Το "Shouldn't Have Done That" έχει φοβερά μοτίβα στις φωνητικές γραμμές και φυσικά φοβερούς στίχους. Απ' την αρχή θέλαμε να το κάνουμε τελείως διαφορετικό γιατί μας χαλούσε η ρυθμική γραμμή των 6/8 που έχει.
Με το που το γυρίσαμε σε 4/4 το πράγμα άρχισε να κυλάει από μόνο του, και ως δια μαγείας τα φωνητικά μοτίβα έδεσαν υπέροχα!
Και ένα νέο τραγούδι γεννήθηκε.
Πώς το έχουν δεχτεί οι hardcore φανς των Depeche Mode; Είναι έκπληξη φαντάζομαι να τον ακούν με γυναικεία φωνητικά...
Οι φανς των Depeche Mode όπως ήδη έχουμε πει, είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που ακούνε μονό ό,τι βγάζουν οι Depeche Mode και ότι έχει σχέση με αυτούς, και τίποτα μα τίποτα άλλο. Είναι πολύ δύσκολο κοινό, και δύσκολα "ανέχονται" να πειράζεις τα κομμάτια της αγαπημένης τους μπάντας. Αυτό μας είχε αγχώσει κάποια στιγμή, γι'αυτό και δεν είχαμε σκεφτεί να το κυκλοφορήσουμε κανονικά. Ομως μόλις ανεβάσαμε το πρώτο απόσπασμα από το "Μonument" η ανταπόκριση ήταν απίστευτη. Ευτυχώς σε γενικές γραμμές τα σχόλια ήταν κάτι παραπάνω και από θετικά . Υπήρχαν φυσικά και κάποιοι που τους ξένισε, και κάποιοι που το θεώρησαν "ιεροσυλία" αλλά ήταν ελάχιστοι.
Ο Gahan είναι μοναδικός performer, και η επιτύχια της μπάντας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ερμηνεία του. Θα ήταν τέλειο να μπορούσαμε να κάνουμε αυτό το project και να τα τραγούδαγε ξανά ο Gahan, αλλά δεν γινόταν. Μας αρέσει πάντως σε μια διασκευή να είναι σε τελείως άλλο ύφος τα φωνητικά, γι'αυτο και όσες διασκευές κάναμε μέχρι τώρα είναι σε κομμάτια με αντρικά φωνητικά, που τα φέραμε στα δικά μας μέτρα.
Μας θυμίζετε μια μάλλον υποτιμημένη περίοδο του συγκροτήματος: την αμιγώς ηλεκτρονική. Τι πιστεύετε για την μετέπειτα εξέλιξή τους σε πιο ροκ μπάντα;
Οι Depeche Mode ξεκίνησαν σαν μια αμιγώς ηλεκτρονική μπάντα. Στην πορεία και ειδικά με την είσοδο του Alan Wilder στη μπάντα ο ήχος τους έγινε πολύ χαρακτηριστικός, με ταυτότητα πλέον και με πολύ έντονο το ηλεκτρονικό στοιχείο. Με το που έφυγε Wilder και μετακόμισαν προς την Αμερική ο ήχος τους άρχισε σιγά σιγά να αλλάζει. Μια μπάντα στην πορεία της θέλει να εξελίσεται, να δοκιμάζει καινούρια πράγματα και σίγουρα δε μένει ανεπηρέαστη από το περιβάλλον στο οποίο ζει και τις τάσεις της εποχής. Μας αρέσει που εξελίσσονται σα μπάντα και δε μένουν στάσιμοι, αλλά εμείς τουλάχιστον είμαστε φαν της πιο ηλεκτρονικής τους εποχής και πιστεύουμε οτι και οι πιο πολλοί παλιοί φανς τους. Δε μας χαλάνε οι κιθάρες, μας αρέσουν πολλές κιθαριστικές μπάντες, αλλά στους Depeche Mode μας αρέσει το ηλεκτρονικό στοιχείο, μας αρέσουν τα synth riffs, τα sequencers και οι λούπες που ακούγονταν στα live τους. Την τελευταία φορά που τους είδαμε live είχαν αντικαταστήσει πολλές χαρακτηριστικές λούπες και ήχους με κιθάρες σε παλιά τους κομμάτια και το αποτέλεσμα ήταν να χάνουν, για εμάς πάντα, ένα μεγαλό κομμάτι της δυναμικής τους.
Αν μπορούσατε να διασκευάσετε (ως bonus) ένα επιπλέον τραγούδι των D.M., από τα πιο ροκ τους, ποιο θα επιλέγατε;
Είμαστε ανάμεσα στο "John The Revelator" και "A Pain That I'm Used To" , μάλλον το δεύτερο γιατί μας αρέσει πιο πολύ και το έχουμε κάνει ήδη remix.
Σκέφτεστε να κάνετε μια περιοδεία γι' αυτό το άλμπουμ;
Ξεκινάμε με ένα live στην Αθήνα στο Death Disco στις 14 Μαρτίου και μετά έχουμε κάποιες προτάσεις από το εξωτερικό, και είμαστε στη φάση που προσπαθούμε να βολέψουμε τις ημερομηνίες.
Αν κάποτε κάποιος φτιάξει ένα tribute άλμπουμ για τις Marsheaux, μονάχα με τραγούδια σας δηλαδή, πείτε μου 3 τραγούδια που πιστεύετε ότι θα έπρεπε να διασκευάσει...
Δύσκολο!
1. Dream Of A Disco
2. Sorrow
3. To The End
Ετοιμάζετε και καινούργια μουσική;
Πάντα ετοιμάζουμε! Δουλεύουμε ήδη το επόμενο μας album, το πέμπτο. Πολλοί θεωρούν το "A Broken Frame" το πέμπτο μας album, αλλά εμείς το θεωρούμε απλά ένα project ανάμεσα σε δυο album.
σχόλια